سخنی کوتاه با بیعت کنندگان با امام زمان (عج)
بسم الله الرحمن الرحیم
ابتدا شکر بی حد و عدد, خدایی را که دل های عاشقان مهدی فاطمه (س) را اینگونه در کنار هم گردآورده و آنها را از محبانی منفرد به یارانی نزدیک، در صفی واحد, در زیر پرچم «البیعت لله» و در بیعت با محبوب و مراد وجودشان گردآورده است.
و اما بعد از همه همرزمان (مشتاقان ظهور حضرت صاحب الزمان (عج)) که با اظهار عمق ارادت و اعتقاد, و اوج عشق شان به حضرت مهدی (ع) آسمانی بودن جنس دست نوشته هاشان در بیعت با حضرتش را به دیدگان هر بیننده ای به منصه ظهور گذاشته اند،سپاسگزاری نموده و به نوبه ی خود اظهار می دارم که احسنت بر شما عزیزان که مایه ی مباهات و شایسته کرامتید.
همرزمان ! اکنون که با امضای بیعت نامه, با حضرتش عهد بسته ایم که تا جان در بدن داریم برای مولایمان بکوشیم؛ بایستی با ایمانی راسخ, آنچنانکه شایسته آن امام عزیز است, گام های بعدی را استوارتر برداریم:
اولاً عاشقی که می خواهد زیر پرچم منجی عالم بشریت, منتقم خون تمامی مظلومان عالم از هابیل گرفته تا کودکان غزه و شام, و خاصه منتقم پهلوی شکسته فاطمه (س) و خون حسین (ع) باشد، باید جانی شایسته سربازی, و نفسی آراسته به صفات پسندیده و دلی بی قرار دیدار حضرتش داشته باشد. عزیزان بپذیریم که در عصر ظهور آن حضرت قرار گرفته ایم, ان شاء الله؛ بسیاری از نشانه های ظهور به وقوع پیوسته و برخی از مهمترین آنان نیز در حال وقوع است؛ از طرف دیگر, بشارت های عارفان معروف و صالحان واصل حاکی از نزدیک شدن ظهور فرس الحجاز, یعنی مهدی موعود (عج) می دهد؛ لذا باید این عصر طلایی را دریابیم و قدر شناسیم؛ و جسم و جانمان را برای سربازی, و شاید هم سرداری آماده کنیم؛ که تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل …
ثانیاً وظیفه ی همه ما در این مقطع حساس از تاریخ بشر, تبلیغ و آمادگی تمامی شیعیان, حتی پیروان دیگر مکاتب و مذاهب فکری جهان, برای ظهور حضرت صاحب الامر (عج) است. هنوز بسیاری از شیعیان بر این باورند که اگر حضرت حجت ظهور کند با کمال میل به استقبالش خواهند رفت. در حالی که غافلند از اینکه امام بدون یاری و سربازی شیعیان آماده و جان برکف ظهور نخواهند نمود (آنچنانکه در روایات متعدد به آن اشاره شده است).
آیا وظیفه شیعیان تنها به باور در وجود و حیات حضرت مهدی (عج) خلاصه شده است و اینکه معتقد باشند ایشان روزی ظهور خواهد کرد؟ آیا این برای شیعه دوازده امامی بودن کافی است؟ آیا در روایات و معتقدات شیعه, چیزی فراتر از این موضع صراحتاً بیان نشده است؟ اگر شیعیان به دقت, روایات مربوطه را مطالعه و مطابق سفارشات چهارده معصوم (ع)عمل می کردند, می توانستند تا بحال به رؤیت چهره بی مثال یوسف زهرا (عج) نایل شوند.
مشکل آنجاست که شیعه هنوز فرج خود را در فرج امام زمان نمی داند و به هنگام دعا, شاید آخرین دعایش ظهور امامش باشد و همین …. آیا این یعنی شیعه گری؟ بعنوان مثال اگر کسی در انتظار مسافری, یا دوستی باشد که بسیار برایش عزیز بوده و سالها او را ندیده است, در خانه می نشیند و به انتظار دیدنش در خانه می ماند؟ یا با شوق و اشتیاق به ایستگاهی که مسافرش در آن نقطه پیاده می شود, مراجعه می کند؟ و آمدنش را لحظه به لحظه رصد می کند؛ چشم به راهش است و اگر کمی تأخیر کند زمین و زمان را به هم می دوزد تا علتش را جویا شود. آیا ما شیعیان حقاً برای مهدی فاطمه (س) این چنینیم؟
عزیزان ! اکنون بر ما بیعت کنندگان فرض است که این باور را به عموم شیعیان تسری داده و راه ظهور حضرت را برای ایشان هموار سازیم؛ و این امر میسر نمی شود جز تبلیغ گسترده به هر وسیله ممکن و به هر صورتی که در توان تک تک افراد بیعت کننده می باشد. با انتشار این باور به سایر شیعیان سبب خواهد شد تا افراد بیشتری عاشقانه دیدارش را طلب کنند و ملتمسانه از خداوند ظهورش را تقاضا نمایند.
لذا در این مرحله از همه بیعت کنندگان با آقا امام زمان (عج) درخواست می کنیم که علاوه بر خودسازی بیش از پیش با تبعیت از دستورات قرآن کریم و فرمایشات اهل بیت (علیهم السلام), کار تبلیغی برای آن حضرت را گسترده تر و عمیق تر از گذشته دنبال کنند و در این مسیر از شما تقاضامندیم هرگونه ایده و نظری که به کمک، مشارکت و همفکری سایر بیعت کنندگان محتاج باشد را به اطلاع سایرین برسانند تا جنبه تبلیغی موضوع اثربخش تر،سهل تر و کاراتر به نتیجه دلخواه برسد.
ما باید به این نتیجه برسیم که همه ما خواهران و برادران ایمانی یک هدف مشترک داریم و آنهم زمینه سازی برای ظهور امام زمان (ع) در عصر ظهور, و سربازی و جانفشانی برای مولامان به هنگام ظهور است که انشاالله خداوند باقیمانده غیبت ایشان را به دل صبور زینب (س) بر ما ببخشد و این امر به زودی زود محقق شود.