مدیریت استانی کردستان

 انسان سعادتمند از دیدگاه امام موسی بن جعفر علیه السلام

انسان سعادتمند

درباره ى عوامل سعادت و خوشبختى سخن ها رفته و كتاب ها تنظيم يافته است ولى عبارت كوتاه امام (عليه السلام) معناى وسيع و آموزنده‌اى دارد كه در خور دقت وتأمل مى باشد : خوشبخت انسان با ايمانى است كه براى گذراندن زندگى ، درآمد كافى داشته باشد .
شرح كوتاه :
امام (عليه السلام) براى سعادت و خوشبختى انسان ، دو ركنين اساسى تعيين مى فرمايد : 1 . ايمان ، 2 . معاش سالم .
با وجود اين همه پيشرفت‌هاى صنعتى و تحولات اقتصادى و فراهم بودن وسائل رفاهى و آسايش زندگى ، عاملى كه بيش از همه باعث اين همه اضطرابات و ناراحتى‌هاى روانى و بحران‌هاى روحى وتنگناهاى معيشتى است به حدى كه در برخى از افراد ، به خودكشى و انتحار منجر مى گردد ، فقدان روح ايمان و از دست دادن معتقدات پاك مذهبى است . و از سوى ديگر افراد كه در محيط تربيتى ايمان و در خانواده‌هاى معتقد و مساعد به كج روى ها و انحرافات روحى كشانده مى شود وبيش از هر عامل ديگر ، نيازهاى مادى و تنگدستى و فقر مالى است كه در برخى از موارد از كفر و بى ايمانى هم دردناكتر است و كاد الفقرأن يكون كفرا ، از اين رو براى تأمين سعادت واقعى وجود هر دو لازم و ضرورى است .