الهی نامه
الهی نامه
الهی، دلم را مرتع و چراگاه شیطان قرار مده و مرا بر تزویلاتش چیره گردان و با ذکر و یادت دلم را از یاد ما سِوا فارغ گردان و مرغ ملکوتی اطمینان را در منزلگاه درونم جای دِه.
الهی از من بگیر هر آنچه را که ت را از من می گیرد.
الهی مرا در نفسم ذلیل و خوار و کوچک و در پیشگاه با عظمتت، عزیز و عظیم گردان.
الهی، از خواستن شرمسار و از نخواستن عاجز و ناتوانم!
الهی تلاوت آیات آفاقی و انفسی را روزیم گردان.
الهی در شناخت خویشتنِ خویش درمانده ام، پس تو را چون بشناسم؟!
الهی دلم گاهی در پیچ و تاب غفلت آشفته و گاهی در حصن حصین یاد و حضورت آرام می گیرد، با ادراک و شهور حضورت دلم را از آشفتگی بِرَهان.
الهی احساسم را زلال و باورهایم را صاف و رفتار و گفتار و کردارم را پاکیزه گردان.
الهی، تا با خودیم از تو بیگانه ایم، خودم را از خودم بیگانه و با خود آشنا ساز.
الهی، دهان و زبانم را با تلاوت کلامت شیرین و خوشبو نمودی، روح و جانم را با شراب طهور قرآن طاهر گردان.
الهی، استماع و ادراک معارف عقلی و ذوقی و آسمانی که چنان ابتهاج آور و لذات بخش است، چشیدن و یافتن و شهودشان چون است؟!
الهی تو را می خوانم و تو را می خواهم و از غیر تو بیزارم.