مدیریت استانی کردستان

مسلمانان کشور میانمار (برمه سابق) در جنوب شرقی آسیا از سال ۱۹۸۲ حتی به عنوان شهروند کشور خود به شمار نمی‌روند و از کمترین حقوق شهروندی نیز محرومند! مسلمانان میانمار که عمدتا در منطقه آراکان (راخین) زندگی می‌کنند و جمعیتی نزدیک هشتصد هزار نفر در این استان دارند، به نام مسلمانان روهینگیا معروفند.

اسلام در این سرزمین پیشینه طولانی دارد و مسلمانان منطقه دارای حکومت محلی خودمختار اسلامی هستند و تا سال ۱۹۳۶ یعنی سال اشغال میانمار توسط انگلستان، زبان فارسی، زبان رسمی ایالت آراکان بوده است.

به تازگی بودایی‌های افراطی که در پی بیگانه نشان دادن مسلمانان هستند، سابقه حضور مسلمانان روهینگیا را مربوط به دوره حضور انگلیسی‌ها (کمتر از یک قرن پیش) معرفی می‌کنند و مسلمانان نیز با شعار:
Rohingyas are not British Era Settlers (روهینگیایی‌ها مهاجران عصر بریتانیا نیستند)،
به پیشینه تاریخی حضور خود در منطقه تأکید می‌کنند.

و اما امروز، در میان سکوت جامعه جهانی، گروه‌های تندرو بودایی (مانند گروه ماگ) و دولت میانمار در حال پاکسازی قومی مسلمانان، به وحشیانه‌ترین شکل ممکن هستند. رئیس جمور میانمار «تین سین» رسما اعلام کرده است که جمعیت هشتصد هزار نفری مسلمانان روهینگیا را قومیتی خارجی می‌داند که باید یا در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز شوند و یا اخراج شوند. دولت میانمار به گروه‌های امدادی و رسانه‌های بین‌المللی، اجازه دسترسی به منطقه آراکان را نمی‌دهد. خانم آنگ سان سوچی، برنده میانماری جایزه صلح نوبل و مخالف دولت هم که بسیار مورد توجه آمریکایی‌هاست، درباره تصفیه قومی مسلمانان سکوت کرده است.

گروه‌های افراطی بودایی، گاه حتی همراه با پشتیبانی پلیس و ارتش به کشتار و آتش زدن دهکده‌ها و مساجد مسلمانان می‌پردازند.

محمد نصر از فعالان برمه اى در این باره گفت: شبه نظامیان بودایى تندروى «ماگ» بیش از بیست روستا و ۱۶۰۰ منزل را ویران کردند و هزاران نفر را از خانه و کاشانه خود راندند. آن‌ها جلوى چشم مأموران ناتوان دولت، روستاهاى مردم مسلمان را به آتش کشیدند.

نصر افزود: مسلمانان اقلیم اراکان، به دلیل این حادثه مجبور شدند با هر گونه کشتى که به دستشان رسید، از برمه بگریزند و در سطح وسیعى به بنگلادش پناهنده شوند. اما دولت بنگلادش برخی از آنان را به سرزمینشان بازگرداند، زیرا شمار پناهندگان به بیش از‌ سیصد هزار نفر رسید.

«شیخ عبدالله المعروف» یکی از رهبران دینی در برمه گفت: مسلمانان برمه در میان سکوت کشورهای مسلمان کشته می‌شوند، هیچ ملتی تاکنون این گونه در میان این همه خونسردی و سکوت بین المللی و بی‌خیالی دولت سرکوب نشده بود!

«کریس لوا»، از فعالان حقوق مردم روهینگیا از بالا گرفتن تهدیدهای جدید علیه مسلمانان برمه اظهار نگرانی می‌کند؛ بنابراین، مسلمانان پناهجو در نزدیکی مرز بنگلادش از روز‌ها پیش به شدت از سوی سربازان برمه‌ای مورد حمله قرار می‌گیرند و نیروهای امنیتی به بهانه حالت فوق‌العاده آشکارا به بازداشت گروهی جوانان اقدام می‌کنند و در مواردی زنان را مورد تعرض قرار می‌دهند.

نشریه انگلیسى ساندى تایمز در گزارشى از جنایات هولناک چکمه‌پوشان برمه‌اى خاطرنشان مى‌کند: نظامیان این کشور مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار داده، زنان را در جلو چشم دیگران مورد تجاوز قرار مى‌دهند، مردان را مصلوب مى‌سازند و به ‌قتل مى‌رسانند. هر روز شمار بسیاری از مسلمانان فرارى با سرگذشتى هولناک و داستان‌هاى تکان‌دهنده‌اى از فشارهاى نظامیان برمه‌اى خود را به اردوگاه‌هاى مرزى که در آن‌ها غذا به اندازه کافى یافت نمى‌شود و انواع بیمارى‌ها رواج دارد مى‌رسانند.

سازمان ملل، مسلمانان روهینگیا را به عنوان یکی از اقلیت‌هایی که متحمل بیشترین مشکلات و رنج‌ها در تمام جهان هستند، معرفی کرده است.

بنا بر گزارش سازمان ملل، تنها در موج اخیر حملات بودایی‌ها به مسلمانان نود هزار نفر آواره شده‌اند.

در این اواخر نیز برنامه‌های بسیاری برای نابودی نسل مسلمانان در دولت در حال اجراست که می‌توان به قانون ممنوعیت ازدواج زنان پیش از ۲۵ سالگی و مردان تا پیش از سن سی سالگی اشاره کرد؛ افزون بر همه اینها برای ازدواج کردن باید از اداره امنیت این کشور گواهی خاصی گرفته شود که گرفتن آن تنها با شرایط خاصی داده می‌شود. هدف از تمام این برنامه‌ها این است که به مسلمانان فهمانده شود که در این کشور هیچ گونه حقی ندارند.

در میانه اوضاع ناامن سیاسی، بوداییان فرصتی پیدا کردند تا کارهایی انجام دهند که منجر به از بین بردن مسلمانان و توهین به مقدسات و شعائر دینی آن‌ها شود. دولت دستور داد که مسلمانان حق ندارند، مساجد جدید بسازند یا مساجد قدیمی خود را بازسازی کنند و با استناد به همین قانون، نزدیک به ۷۲ مسجد را ویران کرد. از آغاز فوریه سال گذشته گروه‌هایی از بوداییان اقدام به سوزاندن روستاهای مسلمانان و کشتار و فراری دادن آن‌ها کردند و در این راه، نزدیک پانصد کشته و دو هزار مجروح بر جای ماند.

و در آخر حدیث شریف حضرت محمد (ص) را یاد آور می‌شویم که فرمود:
«مَنْ اَصْبَحَ لا یَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادى یا لِلْمُسْلِمینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ:

هر کس صبح کند و به امور مسلمانان همّت نورزد، از آنان نیست و هر کس فریاد کمک خواهى کسى را بشنود و به کمکش نشتابد، مسلمان نیست».
كافى، ج 2، ص 164، ح