مدیریت استانی کردستان

به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س)کامیاران نشستی با طلاب این مدرسه علمیه در حضور 2تن از اساتید بزرگوار این مدرسه خانم ها حیدریان وزین الدینی برگزار گردید.

در این نشست که به طور مشترک توسط این دو استاد بزرگوار مدرسه مبارکه به روشنگری انتخاب اصلح پرداخته می شد به سئوالات طلاب نیز پاسخ داده می شد.

در ابتدا سرکارخانم حیدریان در رابطه با اصلح بیان نمودند:اصلح یعنی کسی که برای ریشه کنی فقر و فساد عزم جدی داشته باشد؛ یعنی کسی که به حال قشرهای محروم و مستضعف دل بسوزاند. اصلح کسی است که هم به ترقی و پیشرفت کشور و توسعه اقتصادی و غیراقتصادی بیندیشد؛ هم زیر توهمات مربوط به توسعه، آن چنان محو و مات نشود که از یاد قشرهای مظلوم و ضعیف غافل بماند.

وی درادامه افزود:اصلح کسی است که به فکر معیشت مردم، دین مردم، فرهنگ مردم و دنیا و آخرت مردم باشد. اصلح کسی است که بتواند این بار عظیم را بر دوش بگیرد. هرکسی نمی‌تواند این بار را بر دوش بگیرد. نشاط و حوصله و همت و قدرتِ لازم و هوشمندی لازم دارد. البته هرکس صلاحیتش در مراکز قانونی تأیید شود، صالح است؛ اما باید در بین صالح‌ها گشت و صالح‌تر را پیدا و او را انتخاب کرد. این، هنر شما مرد هر دوره خصوصیتی دارد و هرکدام از مسئولان در دوره های گذشته کارهایی انجام دادند. امروز ما احتیاج داریم که در کشورمان تلاش و پیشرفت و رشد علمی و فناوری، همراه با عدالت اجتماعی و مبارزه با فساد باشد. آنچه برای رئیس جمهور آینده بسیار مهم است، این است که با همه وجود در پی کار و تلاش برای مردم باشد. لذا من در اول سال عرض کردم آنچه کشور احتیاج دارد، رئیس جمهور با نشاط، مصمم، کاردان، توانا، پیگیر و با حوصله است. رئیس جمهوری که قدر مردم را بداند؛ با مردم صمیمی باشد؛ برای مردم مجاهدت کند؛ برای مردم کار و تلاش کند؛ ظرفیت‌های کشور را آن چنان به کار بگیرد که مردم بتوانند از این ظرفیت‌ها درهمه جا بهره‌مند شوند؛ رئیس جمهوری که اعماق کشور و روستاهای دورافتاده برای او با تهران تفاوتی نداشته باشد. حق مردم شهرهای بزرگ و کوچک در نظر او یکسان باشد. بتواند برای رفع تبعیض و پُر کردن شکاف میان ثروتمندان و فقرا تلاش و کار کند. رئیس جمهوری شجاع، با تدبیر و مؤمن به هدف‌های انقلاب و نظام باشد.
در ادامه سرکارخانم زین الدینی تصریح کرد:مستضعفین بیشتر باید مورد توجه مسئولان باشند؛وقتى مى‌گوییم «مردم»، منظور همه طبقات مردمند؛ لیکن بدیهى است کسانى از مردم باید بیشتر مورد توجّه قرار گیرند که بیشتر مورد محرومیت قرار گرفته‌اند؛ لذا امام دائماً روى طبقات محروم و پابرهنگان کشور تکیه مى‌کردند. این فریب است که کسى ادعا کند براى مردم کار مى‌کند؛ اما در عمل، کار او براى طبقات مرفّه باشد، نه براى طبقات مستضعف و محروم. نه این‌که نباید براى طبقات مرفّه کار کرد؛ آنها هم از حقوق عمومى کشور باید بهره‌مند شوند؛ اما به آن کسى که محرومیت دارد و دستش از حقوق خود خالى مانده است، باید بیشترِ توجّه و همّت و تلاش را اختصاص داد. لذا امام به طور دائم بر حقوق مستضعفان و محرومان و پابرهنگان تکیه مى‌کرد. عملاً هم در تمام مدت پیروزى انقلاب تا امروز و قبل از آن، کسانى که بیش از همه سینه سپر کردند، از نظام دفاع کردند، سختیهاى نظام را به جان خریدند و در مقابل دشمنان ایستادند، طبقات محروم و پابرهنه و مستضعفان جامعه بوده‌اند. اینها باید بیش از دیگران مورد توجّه قرار گیرند.