سیمای منافقان در لسان ابوتراب (خطبه 194 نهج البلاغه)
ای بندگان خدا !
شما را به ترس از خدا سفارش می کنم و شمارا از منافقان می ترسانم . زیرا آنها
1- گمراه و گمراه کننده اند.
2- خطاکار و به خطاکاری تشویق کننده اند.
3- به رنگهای گوناگون ظاهر می شوند. از ترفندهای گوناگون استفاده می کنند. و در هر کمینگاهی به شکار شما می نشینند.
4- قلب هایشان بیمار و ظاهرشان آراسته است.
5- در پنهانی راه می روند و از بیراهه ها حرکت می کنند.
6- وصفشان دارو و گفتارشان درمان اما کردارشان دردیست بی درمان.
7- بر رفاه و آسایش مردم حسد می ورزند و بر بلا و گرفتاری مردم می افزایند.
8- امیدواران را ناامید می کنند.
9- آنها در هر راهی کشته ای و در هر دلی راهی و بر هر اندوهی اشکها می ریزند .
10- مدح و ستایش را به یکدیگر قرض می دهند و انتظار پاداش می کشند.
11- اگر چیزی را بخواهند اصرار می کنند و اگر ملامت شوند پرده دری می کنند و اگر داوری کنند اسراف می ورزند.
12- آنها برابر هر حقی باطلی و برابر هر دلیلی شبهه ای و برای هر زنده ای قاتلی و برای هر دری کلیدی و برای هر شبی چراغی تهیه کرده اند.
13- با اظهار یاس می خواهند به مطامع خود برسند و بازار خود را گرم کنند
14- سخن می گویند اما به اشتباه و تردید می اندازند .
15- وصف می کنند اما فریب می دهند.
16- در آغاز راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست می کشانند.
17- آنها یاوران شیطان و زبانه های آتش جهنم می باشند که :
((اولئک حزب الشیطان الا ان حزب الشیطان هم الخاسرون))(مجادله ۱۲)