روایت هایی از ویران کردن حرم امام حسین(ع) در 1216 هجری/روزی که 150 هزار شیعه شهید شدند
درباره عقاید باطل فرقه وهابی تاکنون مطالب بسیاری گفته و نوشته شده است اما شاید کمتر کسی به صورت مصداقی از جنایات تکان دهنده این فرقه در حق شیعیان آل علی (ع) مطلع باشید. مطلبی که می خوانیدحقایقی تکان دهنده از جنایات این فرقه است که از منابع مختلف تاریخی که بسیاری از مورخان شرق و غرب و حتی مورخان سعودی نوشته اند مانند« المملكه العربیه السعودیه»،«عنوان المجد فی تاریخ نجد»،تاریخ «العربیه السعودیه »نوشته «ناسی لیف»و «مفتاح الكرامه» سید جواد عاملی و كتب دیگر جمع آوری شده است و در آن به صورت مستدل جنایات این فرقه ضاله را در دوره های مختلف تاریخی بیان می کند.
در سالروز عید غدیر در هیجدهم ذیحجه سال 1216 هجری قمری امیر سعود بن عبد العزیز وهابی با سپاهی متشكل از بیست هزار مرد جنگی به شهر كربلا حمله ور شد. كربلا در این ایام در نهایت شهرت و عظمت بود و زائرین ایرانی و ترك و عرب بدان روی میآوردند.
«سعود» پس از محاصره شهر سرانجام وارد آن گردید و كشتار سختی از مدافعین و ساكنین و زنان و كودكان آن نمود و برخی عدد كشته شدگان را یكصد و پنجاه هزار تن نوشته اند و میگویند جوی خون در كوچههای كربلا به راه افتاد و جالی این كه اسم این كار را «جهاد فی سبیل الله» و مبارزه بار نشر توحید میگذارند!
وهابیها حرم مطهر حسین بن علی علیه السلام فرزند حضرت زهرا دختر پیامبر را ویران نموده و ضریح مبارك آن حضرت را از جای خود كندند و مرقد حبیب بن مظاهر را سوزاندند و تمام ذخائر و نفائس حرم حسینی را چپاول كرده و اسبانشان را در صحن حرم مطهر بستند و در حرم شریف قهوه دم كردند و آن چنان در حرم مطهر،فساد و ویرانی بار آوردند كه فاجعه كربلا و حادثه روز حره و كردارهای بنی امیه و متوكل عباسی تكرار شد.
كربلا پس از این حادثه به وضعی درآمد كه شعرا برای آن مرثیه میگفتند.وهابیها در مدت متجاوز از دوازده سال،گاه و ناگاه به شهر كربلا و اطراف و همین طور به شهر نجف حمله میكردند و غارت و كشتار مینمودند.
در نهم ماه صفر در سال 1221 شبانگاه قبل از صبح،وهابیان به نجف حمله كردند و اهالی نجف را غافلگیر نمودند حتی برخی از وهابیان از دیوار سور نجف بالا آمدند و نزدیك بود شهر نجف را متصرف شوند و حرم شریف امیرالمؤمنین علی علیه السلام را تخریب نمایند كه از امیرالمؤمنین علی علیه السلام كرامات آشكار شد و معجزات روشن ظاهر گشت و از سپاهیان وهابی بسیاری كشته شدند و ناامید برگشتد.
در جمادی الثانی سال 1222 وهابیان به بیست هزار جنگجو ـ بلكه بیشتر ـ شبانه به نجف حمله كردند ولی با مقاومت مردم روبرو شدند و به شهر حله حمله كردند و سپس به كربلا حمله نمودند و این شهر را در روز روشن محاصره كردند.اهالی كربلا پشت دروازه شهر مقاومت كردند كشتهها دادند و از دشمن نیز بكشتند و سرانجام وهابیان بازگشتند و در عراق فساد و تباهی راه انداختند.
• در شعبان و رمضان 1225 وهابیان كه توانایی حمله به شهرهای نجف و كربلا را نداشتند،اطراف نجف اشرف و كربلا را احاطه كرده و راهها را بستند و در امتداد دو فرسنگ یا بیشتر از كوفه تا كربلا زائرین را محاصره كرده بودند و زائرین امام حسین و امیرالمومنین علی علیه السلام را كه از زیارت نیمه شعبان به وطنهای خود باز میگشتند اموالشان را غارت نموده و به قتل میرساندند.
• در سالهای 1345 و 1346 نیز بارها وهابیان به نواحی مختلف عراق حمله برده و قتل و غارت میكردندو گوسفندان و احشامشان را میگرفت و خودشان را هم كشتار میكردند.سرانجام كار به جایی كشید كه عراقیها به دولت انگلیس شكایت كرده و گفتند یا شما جلوی وهابیها را بگیرید و یا ما خود شخصا از خویشتن دفاع كنیم كه در پایان هواپیمای لشكر عراق وهابیان را عقب راند.
• در روز عاشورای 1425 هجری قمری وهابیان با نام گروه القاعده با انفجارهای متعدد در كربلای معلی ما بین صفوف عزاداران حسینی فاجعه كربلا را تكرار نمودند كه باعث به شهادت رسیدن تعداد زیادی از عزاداران اعم از مرد و زن و بچه شد.
• در روز 25 رجب 1426 هجری قمری مصادف با شهادت امام موسی كاظم علیه السلام وهابیان با نام گروه القاعده با پخش غداهای مسموم و ایجاد ترس و رعب و انفجارات متعدد در كاظمین ما بین صفوف عزاداران امام موسی كاظم جنایت دیگری را مرتكب شدند كه باعث به شهادت رسیدن حدود 1500 نفر اعم ا ز مرد و زن و بچه شدند.
• پس از اشغال عراق توسط امریكا و متحدانش،وهابیان از این فرصت ایجاد شده توسط اربابانشان استفاده كردند و برای اقامه اعتقادات شومشان و ضربه زدن به اسلام و ایجاد تفرقه بین مسلیمن بارها و بارها مردم مظلوم عراق اعم از شیعه و سنی ما عرب و كرد،زن و مرد،بزرگ و كوچك،پیر و جوان را هدف اقدامات تروریستی خود قرار داده اند و آنها را به خاك و خون كشیده اند به حدی كه قلم از ذكر آنها ناتوان و شرمسار است.
وهابیها حرم مطهر حسین بن علی علیه السلام فرزند حضرت زهرا دختر پیامبر را ویران نموده و ضریح مبارك آن حضرت را از جای خود كندند و مرقد حبیب بن مظاهر را سوزاندند و تمام ذخائر و نفائس حرم حسینی را چپاول كرده و اسبانشان را در صحن حرم مطهر بستند و در حرم شریف قهوه دم كردند و آن چنان در حرم مطهر،فساد و ویرانی بار آوردند كه فاجعه كربلا و حادثه روز حره و كردارهای بنی امیه و متوكل عباسی تكرار شد.