دل نوشته:زمانی که قدم های خود را در مسجد گذاشتم ...
قدم های خود را زمانی در مسجد امام حسین (ع) گذاشتم با افرادی که هر کدام حال و هوای خاصی داشتند روبه رو شدم از هر قشر و گروهی در این خانه ی خدا جمع شده بودند .اعتکاف نوعی بریدن از دنیا و مکانی است برای رسیدن به خدا و از تمام تعلقات دنیوی دور شدن و تنها به عبادت مشغول شدن است زیرا در حالت عادی نمازها و عبادت های ما در کنار امور دنیوی غرق می شود طوری که گاهی اوقات رنگ دنیوی به خود می گیرد و عبادت های ما با دنیای ما تنظیم می گردد اما در اعتکاف دور از دنیا بودن می باشد طوری که حس می کردم محرم هستم و اعمال حج را انجام می دهم،امتیازی که اعتکاف داشت این بود که تنها افراد متمکن و مستطیع در این خانه حضورپیدا نمی کردند بلکه فقیر و غنی، جوان و پیر همه در کنار هم و یک صدا خدا را صدا می زنیم طوری که هر کس بر دیگری برای عبادت سبقت می گرفت و کسی غیر از خدا این حس و حال تو را نمی دید .
ژیلا زین الدینی-مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س)کامیاران