مدیریت استانی کردستان

آیا نباید توجه داشته باشیم كه ما رئیسی داریم كه بر احوال ما ناظر است؟ وای بر حال ما اگر در كارهایمان او را ناظر نبینیم و یا او را در همه جا ناظر ندانیم! گناهان شخصی كه در خلوت انجام می‌‌گیرد و ربطی به امور اجتماعی ندارد، استحقاق جهنّم را دارد، مگر این كه بعد از آن، توبه‌ای مناسب حال انجام گیرد. عواقب گناهان اجتماعی كه موجب تغییرات در جامعه و اختلال نظام و انحلال آن، و یا تحریم حلال و ترك واجب و یا مصادره اموال و هتك حرمت و قتل نفوس زكیه و ریختن خون مسلمانان و حكم به ناحقّ و… می‌‌شود، چگونه خواهد بود؟

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) «عین‌الله النّاظره و اذنه السّامعه ولسانه النّاطق و یده الباسطه؛ چشم بینا، گوش شنوا، زبان گویا و دست گشاده خداوند» است. با وجود اعتقاد به داشتن رئیسی كه «عین‌الله الناظره» است، آیا می‌‌توانیم از نظر الهی فرار كنیم و یا خود را پنهان كنیم؟ و هر كاری را كه خواستیم انجام دهیم!؟ چه پاسخی خواهیم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او می‌گیریم و به نفع دشمنان به كار می‌‌گیریم، و آلت دست كفّار و اجانب می‌‌شویم و به آنان كمك می‌‌كنیم! چقدر سخت است اگر برای ما این امر ملكه نشود كه در هر كاری كه می‌‌خواهیم اقدام كنیم و انجام دهیم، ابتدا، رضایت و عدم رضایت او را در نظر بگیریم و رضایت و خشنودی او را جلب كنیم! البته رضایت و سخط او در هر امری معلوم است و ظاهراً منتهی به واضحات می‌‌شود و در غیر واضحات و موارد مشكوك، باید احتیاط كنیم.

در همین اواخر، اتّفاق افتاده كه شخصی در تقلید و تعیین مرجع شایسته، شك و تردید داشت. در خواب، چهره شخص مورد نظر را به او معرفی كردند. به نجف رفت و پس از مدتی جستجو پیدا كرد او را. همچنین برای بعضی اتفاق افتاده كه در بقاء بر تقلید و یا عدول به حی، تردید داشته اند، و از قبر معصوم شنیده است كه «باقی باش». البته، هر كدام از این نقل ها، قابل تكذیب است، ولی از مجموع این قضایا، معلوم می‌‌شود كه امام زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) متوجه و مراقب ما است و نمی‌توان گفت، از احوال ما مطلع نیست و ما هر كار و یا هرچه را خواستیم، می‌‌توانیم آزادانه انجام دهیم.

امام(عج) در هر كجا باشد، آن جا خضراء است. قلب مؤمن جزیره خضراء است؛ هر جا باشد، حضرت در آن جا پا می‌‌گذارد. چقدر بگوییم كه حضرت صاحب(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در دل هر شیعه‌ای یك مسجد دارد.