مدیریت استانی کردستان

حيا را مي توان يکي از خصايص و ويژگي هاي فطري انسان ها دانست.هرچند که برخي از مرتبه هاي حيا مانند حيا در برابر خداوند تبار و تعالي مي تواند اکتسابي نيز باشد اما به طور کلي ريشه هاي حيا در فطرت انسان وجود دارد. انسان ها به طور کلي از بدي  ها و مظاهر آن مانند برهنگي دوري مي کنند و سعي در نزديک شدن به خوبي ها و مظاهر آن مانند عفاف و حجاب دارند.
مفردات راغب از نظر لغت حيا را اين‎طور تعريف و معنا مي‎کند که: «الحياءُ انقباض النفس عن القبائح و ترکُه لذلک» حيا آن حالت گرفتگي نفس و خويشتنداري‎نفس نسبت به کارهاي زشت است که به جهت زشتي آن کارها را انجام ندهد. مرحوم نراقي (رضوان‎الله‎تعالي‎عليه) نيز مي‎فرمايد: حياء انحصار و انفعال نفس از ارتکاب محرّمات شرعيه و قبائح عقليه و عادّيه به جهت پرهيز از نکوهش و سرزنش است. بعد هم مي‎گويد: حيا اعم است از تقوا؛ چون تقوا عبارت است از اجتناب معاصي شرعيه ولي حيا اعم است از اجتناب معاصي شرعيه و اجتناب از آنچه که عقل و عرف آن را زشت مي‎شمارند. بعد هم مي‎گويد: اين خصلت، از صفات شريفه نفسانيه است.
مرحوم مجلسي(رضوان‎الله‎تعالي‎عليه) در ذيل روايتي که از امام صادق(عليه‎السلام)نقل مي‎فرمايد: «الحياءُ من الايمان و الايمانُ في الجنّه» مطلبي را در موردحيا بيان مي‎کنند که: «الحياء ملکهٌ للنفس» حيا ملکه‎اي نفساني است که موجب گرفتگي روح «عن القبيح» مي‎شود. يعني جلوي روح را مي‎گيرد که عمل زشت انجام ندهد.
در احاديث، بيان اين معنا را به صورت کلام ادا نموده اند و فرموده اند:
«اَلْحَياءُ مِنَ الْاِيمانِ و الْايمانُ فِي الْجَنَّةِ» يعني حيا از ايمان است و ايمان در بهشت است. پس معلوم مي شود هر کس که حيا دارد در بهشت است.و نيز فرموده اند: «الْحَياءُ و الْاِيمانُ مَقْرُونانِ في قرنٍ فَاِذا ذَهَبَ اَحَدُهُما تَبِعَهُ صاحِبُه؛»؛ يعني ايمان و حيا به هم بسته شده اند در يک ريسمان، پس هر وقت که يکي از آنها رفت ديگري که صاحب و رفيق آن است تابع او مي شود در رفتن. و فرموده اند که: «لا اِيمانَ لِمَنْ لاحياءَ له» يعني هيچ ايمان نمي باشد از براي کسي که او را هيچ حيا نمي باشد.
از اينجا معلوم شد که مضموني که در احاديث رسيده، که حيا نصف ايمان است، نصف بودن او مر ايمان را از آنجا است که ايمان مرکب است از علم و عمل و نصف آن علم است به حيا که قوه تميزيّه است و احتمال مي رود که نصف عملي که مرکب است از انجام طاعات و عبادات و اجتناب از معاصي و سيئات و اجتناب از آنها، به ملکه و قوت حيا درست نموده مي شود.
با اين حال بايد گفت پوشش و حيا تفکيک ناپذيرند و تا جلوه‌اي از حيا در زني وجود داشته باشد، پوشش او نيز با جديت مراعات مي‌شود.نکته قابل توجه آن است که اگر چه حيات آدميان از همان آغاز با «پوشش‏» پيوند خورده است، به دليل وجود نوعي احساس حياي طبيعي در جنس ماده، زنان در طول تاريخ در امر پوشش تلاش و جديت‏بيشتر از خود نشان داده‏اند .  دانشمندان، در مورد علت اشتياق و جديت‏بيشتر زنان، نظرهاي گوناگون ارائه داده‏اند. بسياري ريشه اشتياق بيشتر زنان به پوشش را طبيعت آنان دانسته‏اند .حجاب زنان در طول تاريخ، فراز و نشيب‏هاي بسيار ديده و در سايه فرهنگ‏ها و سليقه‏هاي حاکمان و متنفذان مذهبي تشديد يا تخفيف پذيرفته، ولي هماره تداوم يافته و هيچ‏گاه به طور کامل از ميان نرفته است . بسياري از مؤرخان به گستردگي دامنه حجاب و رواج آن در بين زنان اشاره کرده‏اند . فريد وجدي با تصريح به قدمت‏حجاب، با استناد به دايرة‏المعارف لاروس، گزارشي مفصل از پوشاندن صورت و همه اندام‏ها توسط زنان يوناني و فنيقي ارائه مي‏دهد و از رواج حجاب در ميان زنان اسبرطا، سيبري، آسياي صغير، فارس و عرب سخن مي‏گويد .
از اين روست که مي توان گفت زنان با حيا کساني هستند که با پوشش کامل خود از نمايش بدن، موهاي سر و زينت‌هاي خود شرم مي‌ورزندزناني که اسرار زيبايي‌هاي جسماني خود را به نمايش گذارده‌اند ، پرده بين خود و خدا را دريده‌اند. کامياب کردن چشم‌هاي گرسنه نامحرمان کمترين ساز شي با پاکي و نجابت ندارد و عفيف‌بودن زن بدحجاب از القائات بي‌اعتبار شيطان است. بدحجابي از آفات پاکدامني به شمار مي‌رود و اساساً زنان پاکدامني که از موقعيت سالم روحي برخوردارند از گناهان جنسي پرهيز دارند .اميرالمؤمنين(ع) فرموده است: کسي که پاکدامني پيشه کند ، گناهانش کم و در نزد خدا منزلتي عظيم دارد.بي‌حيايي زنان و دختران جوان غالباً از دوستان بي‌حيا، فيلم‌هاي مبتذل، جهل به ارزش والاي عفت و حيا و فرهنگ اقوام و خانواده بويژه روحيه مادر و پدر سرچشمه مي‌گيرد .