آخرین امید...
«کیست که از رحمت پروردگارش ناامید شود، مگر آنکه از گمراهان باشد1»
یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ2
مىخواهند نور خدا را به دهان هایشان خاموش كنند ولى خدا كامل كننده نور خویش است، اگر چه كافران را ناخوش آید.
وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ یعنى خداوند امامت را به آخر می رساند به دلیل آیه شریفه: الذین فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنا3 كه مقصود از نور همان امام است.
همچنین «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ» در آیه ی 33 سوره توبه یعنى خداوند به هنگام ظهور قائم، دین حق را بر همه ادیان باطله پیروز میگرداند. چنان كه خود فرموده: «وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ 2» یعنى خداوند نور خود را با ولایت قائم آل محمد تمام می كند «وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ» یعنى هر چند دشمنان على این را نخواهند4.
– – – –
1. حجر: 56.
2. صف: 8.
3. تغابن: 8.
4. التفسیر، علی بن ابراهیم قمی.
– – – –