مدیریت استانی کردستان

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی

با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا

تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید

گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن

عکس یک خنجرزپشت سر پی مولا کشید

گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم

راه عشق و عاشقی و مستی ونجوا کشید

گفتمش تصویری از لیلی ومجنون رابکش

عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س)کشید

گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن

در بیابان بلا، تصویر یک سقا کشید

گفتمش از غربت ومظلومی ومحنت بکش

فکر کرد و چهار قبر خاکی از طه کشید

گفتمش سختی ودرد وآه گشته حاصلم

گریه کردآهی کشید وزینب کبری(س) کشید

گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق

عکس مهدی(عج) راکشید و به چه بس زیبا کشید

گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین(ع)

گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید

همنشینی با دوستان و معاشرت با مومنان از دستورات الهی و شرع مبین اسلام است، چرا که در این گونه معاشرت‌ها، به مباحث دینی، معرفتی، اجتماعی و… پرداخته می‌شود و بصیرت

انسان افزایش می یابد،‌ اما از سوی دیگر همنشینی با جاهلان و کم خردان مورد نهی اسلام است،‌ چراکه انسان را به تدریج از معارف دینی دور می‌کند و او را در سراشیبی سقوط قرار

می‌دهد.

آیت الله ‌العظمی بهجت

با کسی نشست و برخاست کنید همین که او را دیدید به یاد خدا بیفتید،‌ به یاد طاعت خدا بیفتد،‌نه با کسانی که در فکر معاصی هستند و انسان را از یاد خدا باز می دارند.

شهید ثانی

مرحوم شهید ثانی در کتاب منیة‌المرید می فرماید: باید طلبه و دانشجو از معاشرت با افرادی که او را از مسیر تحصیل منحرف می سازند،‌خود داری نماید، زیرا ترک معاشرت با چنین افرادی از مهمترین وظایفی است که باید طلبه و دانشجو با اهتمام کافی آن را رعایت کند و بویژه که عمر خویش را به بطالت صرف می نماید،‌معاشرت نکند.

آیت الله رضا استادی

باید با کسانی طرح دوستی بیندازید که با خصوصیات یکدیگر سازش داشته باشید، یعنی در درجه اول متدین و نیز اهل مسجد و محافل دینی باشند، ثانیا در روش و منش باوقار و سنگین بوده و از نظر مادی متوسط و یا پایین تر از او باشند، اگر از سابق دوستانی داشته که این شرایط را ندارند، دوستی و معاشرت با آن ها را ترک کند،‌ مگر این که آن قدر به خویش مطمئن باشد که می تواند در آن ها اثر بگذارد.

آیت‌ الله مجتهدی (ره)

یکی از رموز موفقیت من،‌ نداشتن رفیق است، به این معنی اگر طلبه ای ببیند داشتن دوست و رفیق ، نه تنها او را در درس و بحث کمک نمی‌کند، بلکه مانع تحصیلات او خواهد بود، چنین طلبه ای باید از رفاقت با این گونه دوستان خودداری کند و من چنین رفقایی نداشتم، زیرا امروزه کم پیش می آید که رفقای انسان،‌شرایط رفاقت را که در احادیث و روایات آمده است،‌ رعایت کنند. یادم می‌آید وقتی بچه بودم سرم را می انداختم پائین و از خانه بیرون می رفتم، در حالیکه بچه های هم سن و سال من مشغول بازی بودند، وقتی هم بر می گشتم با کسی کاری نداشم و داخل خانه می شدم. الان هم که به این سن رسیده ام چنین رفقایی ندارم. البته رفیق خوب بهتر است از تنهایی، مقصود این است که رفیق خوب،‌ که آدمی را در طی مراحل عالیه الهی کمک کند، کم است …

بعضی در روز قیامت فریاد می‌زنند:‌ یا وَیلَتی لَیتَنی لم اَتَّخِذ فُلاناً خَلیلاً ( ای وای بر من ، ای کاش با فلانی رفیق نشده بودم) این نتیجه رفاقت با نا اهلان است. حضرت رسول(ص) فرمودند:

« المَرءُ عَلی دینِ خَلیله، ‌فَلیَنظُر اَحَدکُم من یُخالِل»

هرکسی بر دین دوستش است، پس باید آدمی نگاه کند با چه کسی دوست می شود.

آیت‌الله بهجت می‌گفت: اگر من در عمرم ۵۰ سال مراسم عزداری برای امام حسین (ع) گرفتم، کم است و بعد از من شما باز هم برایم مراسم روضه اباعبدلله (ع) را بگیرید.

بهجت

خداوند هرگز از سه چیز نمی‌گذرد

پدرم بارها می‌‌گفت: خداوند هرگز از سه چیز نمی گذرد؛ یکی شرک، دوم خون انسانها و سومی آبرو و عزت یک انسان است.

هیچ کس حق ندارد عزت یک انسان را از او بگیرد. یزید می‌خواست عزت امام حسین (ع) را از او بگیرد و ایشان فرمود هرگز ذلت را نمی‌پذیرم.

عالم در مقابل اهل بیت، ارزشی ندارد

ادامه »

از میان همه القاب آن حضرت، مشهور‌ترین آن‌ها «مهدیّ» است. واژه «مهدیّ» لفظی عربی است که خود دارای معنا و مفهومی گویا می باشد…
امام زمان

القاب شناخته‌شده دوازدهمین ولیّ بزرگوار الهی که در روایات به آن ها نیز اشاراتی رفته عبارت است از:

«مهدیّ»(۱)، «مهدیّ هذه الامّۀ»(۲)، «قائم»(۳)، «منتظَر»(۴)، «حجّت‌الله»(۵)، «حجّت‌الله فی ارضه»(۶)، «خلف صالح»(۱۷)، «ابا صالح»(۸)، «منصور»(۹)، «بقیة‌الله»(۱۰)، «بقیته (الله)»(۱۱)، «صاحب الزّمان»(۱۲)، «صاحب الأمر»(۱۳)، «صاحب هذا الأمر»(۱۴). اما از میان همه القاب آن حضرت، مشهور‌ترین آن‌ها «مهدیّ» است. از این رو در این فراز قدری به توضیح آن لقب مبارک خواهیم پرداخت.

واژه «مهدیّ» لفظی عربی است که خود دارای معنا و مفهومی گویا می باشد. واژه‌نویسان و لغت‌شناسان اهل سنّت در ذیل کلمه « مهدیّ» چنین آورده‌اند: «مهدیّ»، به معنای هدایت‌شده، کسی که خداوند او را به حقّ دعوت کرده است.(۱۶) « مهدیّ» گاه در نام اشخاص به کار رفته، تا آنجا که به طور غالب،‌ اسم (عَلَم) و شناخته شده آن‌ها شده است، و نبیّ‌اکرم صلی الله علیه و آله به همین نام «مهدیّ» بشارت داده‌اند که در آخرالزّمان خواهد آمد. (۱۷)
همچنین محدّث و ادیب معروف، مجدالدّین ابن اثیر شافعی (۶۰۶ ق) در کتاب «نهایه»، و مرتضی زبیدی حنفی (۱۲۰۵ ق) در کتاب «تاج العروس» همین نکته را آورده‌اند؛ با این تفاوت که زبیدی در آخر بیان خود از خداوند متعال این گونه درخواست کرده که «وَ جَعَلناَ اللهُ مِنْ اَنصارِهِ»(۱۸) ؛ و بار خدایا! ما را از یاران او قرار ده!
اما صاحب مجمع البحرین پس از بشارت رسول‌الله صلی الله علیه و آله اضافاتی دارند که: او زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده، او کسی است که با حضرت عیسی علیه السلام در قسطنطنیه همراه خواهد شد و مالکیّت عرب و عجم را به دست خواهد گرفت، و دجّال را می‌کشد. او محمّد پسر حسن عسکری بن علی الهادی بن محمّدالجواد بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب همسر بتول و پسر عموی رسول است. به ظهور او مخالف و موافق اقرار کرده و نیز اخبار در این راستا متواتر است. (۱۹)

———————-

۱ . محمدبن یعقوب کلینی، اصول کافی، ج ۱۱، باب فی شأن انا انزلناه فی لیلۀ القدر، ح ۱، ص ۲۴۲٫

۲ . کافی، ج ۱، باب فی شأن انا انزلناه فی لیلۀ القدر، ح۱، ص ۲۴۲٫

۳ . اصول کافی، ج ۱، باب ما عند الائمه من آیات الانبیاء، ص ۲۳۱، ح ۳٫

۴ . کافی، ج ۱، باب فی الغیبۀ، ص ۳۳۵، ح ۱٫

۵ . بحار‌الانوار، ج ۵۳، ص ۳۱۶٫

۶ . بحار‌الانوار، ج ۲۳، ح ۱۶، باب ۱۷، وجوب طاعتهم، ص ۲۸۹٫

۷ . الصراط المستقیم، ج ۲، فصل ۱، ص ۲۱۸٫

۸ . من لایحضره فقیه، ج ۲، باب دعاء الضّال عن الطریق، ص ۲۹۸، ح ۲۵۰۶٫

۹ . این آیه «إنَّهُ کَانَ مَنصُوراً» (اسرا (۱۷)، آیه ۳۳)، درباره امام حسین  است که ایشان یاری شده به امام مهدی  هستند. بحار الانوار، ج ۴۴، باب ۲۸، ص ۸، ح ۶ و ۷٫

۱۰ . کافی، ج ۱، باب نادر، ص ۴۱۱، ح ۲٫

۱۱ . بحار الانوار، ج ۲۴، باب ۵۶: «انهم علیهم السلام حزب الله و بقیته…»، ص ۲۱۱٫

۱۲ . کافی، ج ۱، باب مولا الصاحب، ص ۵۱۴، ح ۳، و نیز تهذیب ج ۶، ص ۱۱۸٫

۱۳ . الحرالعاملی، وسائل الشیعه، ج ۸، باب ۸، ص ۸۱، ح ۱۰۱۳۸،

۱۵ . کافی، ج ۱، باب الامور التی توجب حجۀ الامام ، ص ۲۸۴، ح ۲٫

۱۶٫ «المهدی: الذی هدا الله الی الحق»؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۵، ص ۳۵۴، تحت واژه “مهدی”

۱۷٫ جمال الدین منظور افریقی مصری (۷۱۱ ق)، لسان العرب المحیط، ج ۳، ص ۷۸۷٫

۱۸٫ مرتضی زبیدی صنفی، تاج العروس، ماده هدی؛‌ و لطف الله، صافی گلپایگانی، منتخب الأثر، ص ۱، پانوشت.

۱۹٫ مجمع البحرین، ج ۱، ص ۴۷۶، تحت واژه هدی.

استاد مرتضی آقاتهرانی

رحمت بودن پیامبر(ص) برای عالمیان بدان جهت است که آن حضرت، ایمان و سعادت را حتی به کافران ارائه می‌کند هر چند ‌آنان نپذیرند؛ مانند کسی که به گرسنه‌ای طعامی بدهد و او نپذیرد.

حضرت محمد پیامبر (ص)

حجت‌الاسلام محمدصادق یوسفی مقدم، رئیس مرکز فرهنگ و معارف قرآن در بخشی از کتاب «بررسی اختصاصات پیامبر خاتم(ص) از نگاه قرآن» به بیان ویژگی‌های شخصیتی و اخلاقی پیامبر اعظم(ص) پرداخته است که بخش نخست آن در ذیل می‌آید:

علامه طباطبایی می‌گوید: از جمله فضایل اختصاصی پیامبر خاتم(ص) این است که آن حضرت تا قیامت برای همه جمعیت‌ها و گروه‌های بشری، رحمت است.

شیخ طوسی بر این باور است که حتی کافران نیز از رحمت عمومی پیامبر(ص) بهره‌مند خواهند شد. مستند فضیلت اختصاصی یاد شده این است که خداوند می‌فرماید:

ادامه »

موضوع مهاجرت حضرت علی بن موسی الرضا به ایران از منظرهای مختلف مورد بررسی قرارگرفته است. با اینکه این مهاجرت به ظاهر به دلیل مکر و حیله مأمون، خلیفه عباسی اتفاق افتاد، اما حسب تقدیر کلی الهی مانند سایر پیشامدهایی که بر ائمه رفته است، بخشی از طرح کلی را نمایان می سازد. این واقعه ابتدا صورت دعوت داشت اما به سرعت تبدیل به اجبار و تهدیدی از سوی مأمون شد.

امام رضا (ع)

مسیر بسیار طولانی امام از مدینه تا مرو از بخشهای مهمی از اراضی ایران می گذشت و با گذار از خرمشهر، اهواز، اراک، ری، نیشابور و به نقل از برخی، اصفهان و قم، زمینه های شکل گیری بزرگترین کانونهای فکری و عملی شیعیان را فراهم کرد.

مردم شهرهای ایران با کمال اشتیاق به سوی امام می شتافتند، خاطره اش را در دل نگه داشته و خود را نگهبان آموخته های امام می ساختند.
از همان ابتدا برای امام مشخص بود که موضوع پیشنهاد ولایت عهدی، حیله ای است که مأمون در کار وارد کرده تا خود را ازمخمصه ای بزرگ رها سازد. درواقع مأمون قصد داشت برای اثبات و تثبیت خلافت غاصبانه خود و خاندانش از حضور امام سوء استفاده کند؛ در برابر، امام نه تنها این فرصت را از مأمون گرفت، بلکه از همان اولین روز حرکت تا شهادت، به اثبات امامت حق اهل بیت و رد وانکار خلافت مأمون هم مشغول شد.

در حقیقت در انتهای این مسیر، رسوایی و شکست نصیب مأمون و پیروزی و ماندگاری سیره سنت اهل بیت نصیب امام رضا شد چنانکه امروز حرم شریف آن حضرت دلیل محکمی است براین ادعا.

امام رضا طی این سفر اولاً بنیاد بنای امامت و ولایت اهل بیت را بیش از پیش در ایران استوار ساختند، دوماً زمینه های شکل گیری کانونهای بزرگ علمی و معرفتی را در ایران فراهم نمودند، کانونهایی که ابتدا در طوس و سپس در قم و با مهاجرت علویان در سایر بلاد شکل گرفتند. سوماً سیره و روش اهل بیت را به نحوی شایسته ازطریق تربیت نخبگان، جاری و منتشر کردند و درنهایت ایران را مبدل به شیعه خانه اهل بیت، ایرانیان را به عنوان مدافعان و حامیان اهل بیت و بالاخره این سرزمین را زمینه ساز قیام جهانی امام مهدی ساختند تا در آخرالزمان مهیای مجاهدت و همراهی با امام عصر شود.

ایران مهمترین سرزمینی بود که از استعداد لازم برای تبدیل شدن به قطب و مرکز فعالیت شیعیان برخوردار بود؛ برخلاف سرزمینهای عربی که تعصب قبیله ای و کینه های جاهلی در سایه خلافت بنی امیه و بنی عباس تجدید حیات یافته بود و مانع از آن بود که حضرات معصوم بتوانند در آن سرزمینها به پایگاه شایسته ای برای شیعیان و رشد فرهنگ و تفکر ولایی امامان شیعه دسترسی پیدا کنند.

امام رضا (ع) شیعه خانه اهل بیت را تأسیس و آن را در مسیری قراردادند که در آخرالزمان و به وقت ظهور کبری به تمامی درخدمت حضرت امام عصر درآید. در حقیقت راز ماندگاری ایران به مأموریت آخرالزمانی ایران و ایرانیان در همراهی با امام و حجت حق، حضرت صاحب الزمان و دفاع از کیان فکری و فرهنگی شیعیان دربرابر تندباد تحریف و هجومهای دجالان آخرالزمان برمی گردد.

موضوع مهم دیگر هجرت امامزادگان به ایران در ایام ولایتعهدی امام رضا و پس ازآن است؛ هر یک ازاین امامزادگان ستونهایی ازنور بودند که موجبات نزول نعمات و برکات مادی و معنوی بر این سرزمین و ساکنانش را فراهم آوردند. بهانه این هجرتها را ستم امویان و عباسیان برائمه و علویان فراهم کرد.

نباید فراموش کرد که شیعیان همواره برای ادای حقوق خاندان پیامبر و مزد رسالت آن حضرت، به سوی آن امامزادگان شتافته اند.

خلاصه ای از کتاب"قوم نشان شده، نقش ایران و ایرانیان در واقعه ی شریف ظهور” از اسماعیل شفیعی سروستانی، تهران: موعود عصر

السلام علیکم یااهل بیت النبوة و لا سیما مو لانا بقیة الله «روحی فدا»

می نویسم به نام دل،مگر جز،این است که تمام تارو پود عبد چیزی غیر معبود نیست !؟ پس به نام حضرت دل می نویسم. از گودال عشق بازی با دو ست واز بین الحرمین دلواپسی های فریاد،فریادی که بی صدا درخود فرو ماند .

از آنجا بگویم که؛قلم دیگر توان نواختن نداشت،میلش بر این بود که سینه رابشکافدوپر بکشد،اما سینه راآن ظرفیت نبودکه ازخود بگذرد.پس به دنبال معبودی بود که آسان طپش های قلب را به مقصد بر ساند.با حیا وبی پروا به سراغ خانه دلبر رفت،عرض کرد:حسینا!یا نب فاطمه؛این دل سر گشته هوای تو را دارد،هوای دیدن تو را،چه شود که رخصت دهی یک بی سر و پا در بند گی به زائران عاشقت ملحق شود؟گزاف نگفته باشم ندائی آمد که دل خرابت کوی لیلی؛من منتظرآمدنت بودم اما تو اکنون از خواب تلخ غفلت به خود آمده ای……

ادامه »

معجزه تربت امام حسين (عليه السلام)

يكي از دوستانم چند سال پيش مريض شد به گونه اي كه در ايران از معالجه او عاجز شدند. قبل از آنكه به خارج از كشور حركت كند ، به خدمت حضرت آيت الله بهجت رسيد و مشكل بيماري اش را براي معظم له مطرح كرد. حضرت آيت الله بهجت مقداري تربت امام حسين عليه السلام را جهت استشفاء به او دادند. دوست ما مقداري از تربت را خورد و چند روز بعد به خارج سفر كرد. وقتي به خارج از كشور رفت و بيماري اش را نزد پزشكان مطرح كرد و آنها او را معاينه كردند، ديدند هيچ گونه بيماري ندارد. لذا او را روانه ايران كردند و تا اين زمان هم هيچ گونه مشكلي ندارد و با صحت كامل مشغول بحث و درس و از طلبه هاي بسيار موفق مي باشد. اللهم ارزقنا شفاعه الحسين يوم الورود. نكته هاي ناب آيت الله بهجت.

صديقه كريمي مقدم-حوزه علمیه الزهرا(س)قروه

درد دل با كربلا

قدم آرام آرام بر مي دارم، نفس آرام مي كشم سعي مي كنم كسي صداي تپش قلبم را نشنود. دست و پايم مي لرزد نمي دانم با كربلا اين زمين پر شور و نوا چه بگويم با زميني كه سالهاست از خون اربابم رنگين با بويش اجين و ياد دار همه وقايع عاشورا 61 هجري است. زميني كه تنها شاهد پاهاي پر ابله رقيه 3 ساله است زميني كه تنها ناظر اشكهاي بي پايان زينب (سلام الله عليها) است سخنم با توست اي كربلا… اي خاك كربلا چگونه توانستي سكوت كني آنگاه كه تمام ملائك و اسمان و پرندگان و جنبدگان براي اربابم بي تابي مي كردند چگونه چشمانت تاب ديدن اين وقايع را داشت. اي خنجر ها شما را چه شده كه اينگونه بي حياء و بي پروا بر روي فرزند رسول خدا بالا و پايين مي رفتيد. شرم از آن خنجري كنيد كه سر اسماعيل را نبريد آيا شما را از پاره ي آن آهن نساخته بودند. اي آب فرات آيا تو را از آبهاي چشم علي كه در چاه كوفه ريخته شرم نمي آيد كه خود را به حسين و فرزندانش روا نداشتي اي شعله هاي آتش كه بر دامان رقيه ايد آيا شما را از شعله هاي همان آتشي كه بر در خانه زهرا زده اند گرفته اند چگونه شرم نمي كنيد كاش شما را از همان شعله هايي كه بر ابراهيم گلستان شد مي گرفتند اي غل و زنجير ها چگونه ايد وقتي بر روي دستان فرزندان مكه و مناييد آيا شرم نمي كنيد گويا شما را از همان ريسمانها دستان علي ساخته اند. اي مسلمانان آيا يادتان رفته كه پيامبر فرمودند حسن و حسين سرور جوانان بهشتند آيا شما حسين پيامبر را لب تشنه سر مي بريد در حاليكه اگر بخواهيد حيواني را سر ببريد آبش مي دهيد.اي خارهاي بيابان شرم كنيد اين پاها پاهاي دختركي است شبيه زهرا(س) پس خود را به زير پايش گل كنيد. اي زمين كربلا گله بسيار دارم از تو كه نامت در جهان شهره گشته به خاطر حسين بن علي و خونش و تو جلوه گري مي كني اي زمين كربلا بگو با من كه در آن روز گرد آلود چه ديدي چرا رنگ خاكت رنگ خون است. چرا سكوت كردي تا حسين غريب ، غريبتر از هميشه باشد و چرا هاي بسيار…..
چه خوش نامه مي زند مولايم مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف
السلام علي الغريب الغربا
السلام علي الشهيد الشهداء
السلام علي قطيع الوتين السلام
علي من بكته ملائك السماء

زينب صائم

دو کس در قیامت از همه مردم بیشتر حسرت می خورند

رسول خدا (ص) : دو کس در قیامت از همه مردم بیشتر حسرت می خورند :

1- مردی که در دنیا برای طلب علم دین فرصت داشته ولی به خاطر تنبلی به جستجوی آن نرفته ، دیگری مردی است که دانش دین را به دیگران آموخته و آنها به آن عمل نموده و به بهشت رفته اند ، ولی خود عمل به آن دانش نکرده و باید به جهنم برود.

نهج الفصاحه صفحه 60