در شهر توریستی اسکاگن این زیبایی را می‌توان در سجیه دید، جایی که دریای بالتیک و دریای شمالی بهم می‌پیوندند. دو دریای مختلف با هم یکی نمی‌شوند و بنابرین این پدیده زیبا به وجود می‌آید و این همان چیزی است که در قرآن آمده است.
در قرآن بارها از آیات و نشانه‌های خداوند شنید‌اید اما هیچ‌گاه به آنها در اطراف‌مان توجه نکرده‌ایم. این یکی از همان نشانه‌های است که خداوند در آیات مختلف درباره آن سخن گفته است. با دیدن این مناظر عجیب و زیبا، می توان بیشتر تعمق کرد.
سورة مبارکه الرحمن :
این همان دریای عجیبی است که در قرآن آمده است!! + عکس
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ (۱۹) بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ (۲۰) فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۲۱) یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (۲۲)
۱۹٫ دو دریا را به گونه ای روان کرد که با هم برخورد کنند.۲۰٫ اما میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند.۲۱٫ پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟ ۲۲٫ از آن دو، مروارید و مرجان خارج مى شود.
سوره مبارکه فرقان آیه ۵۳:
« و هو الذی مَرَجَ البحرینِ هذا عَذبٌ فُراتٌ و هذا مِلحً اُجاجً وَ جَعَلَ بَینَهما بَرزَخا و حِجراً مَهجوراً»
و اوست کسی که دو دریا را موج زنان به سوی هم روان کرد این یکی شیرین و آن یکی شور و تلخ است ومیان آن دو حریمی استوار قرار داد.
سوره مبارکه فاطر آیه ۱۲:
وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
این دو دریا یکسان نیستند: یکی آبش شیرین و گواراست و یکی شور و تلخ، از هر دو گوشت تازه می خورید، و از آنها چیزهایی برای آرایش تن خویش بیرون می کشید و می بینی که کشتی ها برای یافتن روزی و غنیمت، آب را می شکافند و پیش می روند، باشد که سپاسگزار باشید.
سوره مبارکه نمل آیه ۶۱:
اَمَّنْ جَعَلَ الْاَرْضَ قَرَارًا وَ جَعَلَ خِلالَهَا اَنْهَارًا وَ جَعَلَ لَهَا رَوَاسِیَ وَ جَعَلَ بَینَ الْبَحْرَیْنِ حَاجِزًا ءَاِلهٌ مَعَ اللهِ بَلْ اَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
[آیا شریکانى که مى پندارند بهتر است] یا آن کس که زمین را قرارگاهى ساخت و در آن رودها پدید آورد و براى آن، کوهها را [مانند لنگر] قرار داد، و میان دو دریا برزخى گذاشت؟ آیا معبودى با خداست؟ [نه،] بلکه بیشترشان نمى دانند.
جامعه قرآنی کشور در نخستین روز از ماه مبارک رمضان با رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله خامنه ای دیدار کردند. در این جلسه چند تن از قاریان به تلاوت آیاتی از قرآن کریم پرداختند.
رهبر معظم انقلاب طی بیاناتی در این دیدار با تاکید بر ضرور حاکم شدن هدایت قرآن بر زندگی و اهمیت سبک زندگی اسلامی فرمودند: هدايت قرآن را بايد در زندگى خود حاكم كرد. ما بحمدالله هم قرآن را داريم، هم كلمات اهل‌بيت (عليهم‌السّلام) را داريم؛ كه «انّى تارك فيكم الثِّقْلَيْن» يا «انّى تارك فيكم الثَّقَلَيْن» دو چيز گرانبها را در بين شما گذاشتم. هر دو بحمدالله در اختيار ما است؛ بايد از اينها استفاده كنيم، جامعه را بر اساس اينها شكل دهيم.
بیانات رهبر معظم انقلاب در این دیدار به شرح زیر است:
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحيم
خيلى متشكريم از برادران عزيز؛ قرّاء و تاليان و ذاكران عزيزى كه امروز اين جلسه‌ى ما را معطر و نورانى كردند با كلمات شريفه‌ى قرآن و آيات و ذكر الهى و ياد و مدح پيغمبر و اهل بيت (عليهم‌السّلام). خيلى جلسه‌ى خوبى بود امروز؛ از اول تا به آخر، بحمدالله جلسه، جذاب و مفيد و پرمغز و هنرمندانه بود؛ بخصوص بعضى از بخشهاى آن، كه حقيقتاً برجسته بود.
خداى متعال را شاكريم كه ما را با قرآن مأنوس كرد. جامعه‌ى مسلمان ما تا قبل از سالهاى پيروزى انقلاب، با اينكه علاقه‌مند به قرآن بود، عاشق قرآن بود، اما مأنوس با قرآن نبود. اين هم از بركات انقلاب است كه جوانهاى ما، صاحبان صوت و ذوق و هنر تلاوت و استعداد و آمادگى براى فراگيرى، بحمدالله در اين ميدان وارد شدند و پيشرفت كردند. ولى اينها مقدمه است؛ مقدمه‌ى براى فهم قرآن و تخلق به اخلاق قرآن. يك مسئله، مسئله‌ى احترام ظاهرى و پاسداشتن از حرمت قرآن است به معناى الفاظ قرآن، اصوات قرآنى؛ اين در جاى خود چيز محترم و مهمى است. مسئله‌ى بالاتر، تخلق به اخلاق قرآنى است؛ سبك زندگى را منطبق با قرآن قرار دادن.
یا ایّهاالذّین آمنوا کتب علیکم الصّیام کما کتب علی الذّین من قبلکم لعلّکم تتّقون.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر شما نوشته شده است روزه، همان طور که بر پیشینیانتان نوشته شده است شاید شما تقوا پیشه کنید.
قرآن کتابی است که ظاهری دارد و باطنی و برای پی بردن به مقاصد اصلی آن باید از ظاهر گذر کرد و به باطن آن راه برد.
در آیه فوق از واژه کتابت برای فریضه قرار دادن روزه استفاده شده است. اگر در ابعاد این نیم خط – کتب علیکم- کمی تأمل شود شاید اندکی از اسرار روزه بر ما منکشف گردد.
کِتابت دارای چند جزء تحلیلی است به این معنی که وقتی گفته می‌شود کتابت شده است، چند چیز از تحلیل این سخن به میان می‌آید. اول آنکه هر کتابتی لاجرم، یک کاتب دارد و همین‌طور یک مکتوب (یعنی نوشته شده) و یک قلم که واسطه کتابت است و در آخر هر کتابتی یک کتاب – به معنی ظرفیِ آن نه مصدری- نیز می‌خواهد یعنی ظرفی و مکانی، که کِتابت بر آن واقع شود.
در آیه منظور فقط از نفس کتابت یاد شده است اما می‌توان با قدرت تحلیل عقل از وجوه دیگر آن باخبر شد.
کاتب این کتابت، موجودی است که حقیقتاً می‌تواند بر انسان چیزی را بنگارد چرا که این کتابت امری حقیقی است و نه اعتباری – نظر به موضوع «ظاهر قرآن دارای باطنی است حقیقی» - حال اگر این کاتب موجودی حقیقی است بنابراین، نوشته‌یِ او نیز امری حقیقی خواهد بود یعنی روزه.
اما برای روشن‌تر شدن مطلب باید کمی در مورد کلمه «علیکم» توضیح داده شود.
در لغت عرب عَلی به معنی بَر و بالا و فوق است. بنابراین «عَلیکم» در این آیه به معنی بر و بالای انسان است.
ما در دلالت این معنی یک سِری دلالت‌هایِ اعتباری داریم و یک دسته دلالت‌های حقیقی به طور مثال اگر کتابی را در نظر بگیریم که بر روی اوراق آن چیزی نوشته شده باشد گفته می‌شود که «کُتِبَ علی اوراقِ الکتاب». اما این اطلاقِ بالا بر اوراق، امری اعتباری است چرا که می‌توان به اعتبار دیگری گفت که چیزی بر تحت یا پایین کتاب نوشته شده است چرا که بالا و پایینِ کتاب مورد مثال بسته به اعتبار هر فردی متغیر است.
اما در مورد انسان و اطلاق این «عَلی» بر آن در آیه فوق این‌گونه نیست، چرا که گفته شد کلمات قرآن را حقیقتی است که باطن این الفاظ را شامل می‌شود. در اینجا می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که انسان حقیقتاً و نه اعتباراً دارای جهت فوق و بالایی است که خالق او که قادر بر اوست بر آن جهت حقیقی امری را قرار داده است بنام روزه، و انسان مادامی که بر آن جهتِ حقیقی، که از آن در آیه مورد بحث به بالا و «علی» یاد شده دست نرساند و به آن نرسد این کتابت که همان وظیفه و فریضه است بر گردن او خواهد ماند چه در دارِ حیات این دنیا باشد و چه در دار دیگری به سر برد.
توضیح مطلب اینکه: هر کتابی چه حقیقی و چه اعتباری که بخواهد از عهده مکتوب خود – یعنی آن چیزی که بر فوق و بالای او نوشته شده است- به در آید باید آن مکتوب را بخواند و برای خواندن هر مکتوبی باید بر فوق آن مکتوب قرار گرفت چه اینکه در جهان طبیعت نیز این‌گونه است که برای خواندن هر مکتوبی باید در فوق آن قرار گرفت – فوق به معنی مطلق تسلط
بنابراین اگر انسان می‌خواهد از این امری که بر دوش او قرار داده شده است عبور کند، باید حق او را ادا کند و حق هر مکتوبی آن است که خوانده شود و برای خواندن هر مکتوبی باید بر آن مسلط شد. پس برای خواندن مکتوبی که بر دوش انسان نوشته شده است باید از خود عبور کرد و این عبور از خود همان طی طریق حق است که انسان در دنیا و برزخ و آخرت – دوزخ و بهشت- آن را می‌پیماید.
این گوشه ای از بخشی از این آیه شریف بود اما آنکه چه حقایق دیگری بر ادامه این جمله مترتب است را خداوند علیم می‌داند و ما نه!
فهم این مطلب ندارد هیچ عقل ظاهری.
گر که بو نصر هستی و گر بو علی سیناستی!
اما به هر جهت این روزه که بر عهده انسان قرار داده شده و بر روی او نوشته شده امری جان بخش است که اگر آدمی به او رجوع کند و حقیقتاً از عهده آن بر آید کمال خود را اِستیفا نموده است.
آمده ماه صیام، سنجق سلطان رسید.
دست بدار از طعام، مائده جان رسید.
جان زقطعیت برست، دست طبیعت ببست.
قلب ضلالت شکست، لشکر ایمان رسید.
لشکر والعادیات، دست به یغما نهاد.
زاتش و الموریات، نفس به افغان رسید.
البقره راست بود، موسی عمران نمود.
مرده از او زنده شد، چون که به قربان رسید.
روزه چو قربان ماست، زندگی جان ماست.
تن همه قربان کنیم، جان چو به مهمان رسید.
صبر چو ابریست خوش، حکمت بارد از او.
زان که چنین ماه صبر، بود که قرآن رسید.
نفس چو محتاج شد، روح به معراج شد.
چون در زندان شکست، جان بر جانان رسید.
پرده ظلمت درید، دل به فلک برپرید.
چون زملک بود دل، باز بدیشان رسید.
زود از این چاه تن، دست بزن بر رسن.
بر سر چاه آب گو، یوسف کنعان رسید.
دست و دهان را بشو، نه بخور و نه بگو.
آن سخن و لقمه جو، کان به خموشان رسید.
این عکس تکان دهنده توسط یک عکاس عراقی در یک یتیم خانه گرفته شده است. این دختر کوچک هرگز مادر خود را ندیده است… بنابراین روی زمین نقشی از مادر ترسیم کرده و در آغوش آن آرام گرفته است. شکرگذار آنچه دارید باشید و قدر آنرا تا وقتی که از شما گرفته نشده است بدانید زیرا وقتی می فهمید که دیگر دیر شده است.
بسياري از شهدا، با زبان روزه شهيد شدند.
برخي از رزمندگان ، سهميه ناهارشان را مي گرفتند، اما آن را به هم رزم هايشان مي دادند و خودشان روزه مي گرفتند.
اولين بار كه در جبهه رفتم، نزديك شب قدر بود.
شب قدر كه رسيد، به اتفاق چندين تن از هم رزم هايم، به محل برگزاري مراسم احيا رفتم.
از مجموع 350 نفر افراد گردان، فقط بيست نفر آمده بودند.تعجب كردم.
شب دوم هم همين طور بود. برايم سؤال شده بود كه چرا بچه ها براي احيا نيامدند، نكند خبر نداشته باشند.
از محل برگزاري احيا بيرون رفتم. پشت مقر ما صحرايي بود كه شيارها و تل زيادي داشت.
به سمت صحرا حركت كردم، وقتي نزديك شيارها رسيدم، ديدم در بين هر شيار، رزمنده اي رو به قبله نشسته و قرآن را روي سرش گرفته و زمزمه مي كند. چون صداي مراسم احيا از بلند گو پخش مي شد، بچه ها صدا را مي شنيدند و در تنهايي و تاريكي حفره ها، با خداي خود راز و نياز مي كردند.
بعدها متوجه شدم آن بيست نفر هم كه براي مراسم عزاداري و احيا آمده بودند، مثل من تازه وارد بودند.
اين اتفاق يك بار ديگر هم افتاد.
بين دزفول و انديمشك، منطقه اي بود كه درخت هاي پرتقال و اكاليپتوس زيادي داشت، ما اسمش را گذاشته بوديم جنگل. نيروهاي بعثي بعد از آنكه پادگان را بمباران كرده بودند. نيروهايشان را در آن جنگل استتار كرده بودند.
آنجا ديگر تپه نداشت، اما بچه ها خودشان حفره هايي كنده بودند و داخل آن مي رفتند و در تنهايي عجيبي با خدا راز و نياز مي كردند.
خاطرات شهيد رضا صادقي يونسي
ما باید به کدام حفره وتپه پناه ببریم برای خلوت کردن خودمان با خدا….به کدام سو برویم که تنها خدا را ببینیم نه شیطان پابسته در غل و زنجیر را….در این ماه خدا مارا خجالت زده خود کرده اما بنده خدا چه دارد که از خجالت خدا در بیاید؟ من بی سروپا تا کی ” الهی العفو” بگویم و بخوانمت و تو هی مرا اجابت کنی و من فراموش کنم لحظات با تو بودن را….
تا کی بگویم ” خلصنا من النار یا رب” و تا کی با غیبت اتش تو را خریداری کنم….خدایا قسم به اسم های پربرکتت و قسم به نام های پرفضیلتت توفیق بده تا زمانی که امام غایبمان را ندیده ایم در شب های قدر اجل ما را امضا نکنی….بنده گناهکارت به رحمتت نیاز دارد تا به عدلت…. هنوز زود است برای من که هیزم اتش جهنمت را زیاد کنم….بگذار بهشتی شوم در این ماه….!!!! ….
یا ستار العیوب ! بگذار تازه وارد نباشم و از مشتریان دیرینت باشم که هر دم رو به تو می آورم….
مولای یا مولای! انت الغفور و انا المذنب و هل یرحم المذنب الا الغفور؟ یا مولای! ارحمنی به رحمتک و ارض عنی بجودک و کرمک و فضلک یا ذالجود و الاحسان و طول و الامتنان…
مرغابی کوچک پا به پای مادر شنا می کرد و تمام کارهایش را تقلید ،
گویی می دانست که در این دنیای مواج باید الگویی داشت تا جان سالم به در برد ….
ولی من از او خیلی جلوترم ، خیلی!
او مادرش را الگو گرفت و من
بهترین مادر دنیا را .
کسی که از نابینا هم رو میگرفت .
گفت : به سلامتیه اون راننده تاکسی که توی این گرما کولر ماشینش رو برای چادری ها روشن می کنه.
گفتم : نه! به سلامتیه اون بانوی چادری که اگر کولر هم براش روشن نکنن بازم به چادرش افتخار می کنه.
يکي از پليدترين توطئه‌هاي دشمنان اسلام در تاريخ معاصر، توطئه‌ي کشف حجاب است. رضاخان- که با طرح کودتاي سوم اسفند 1299 و با حمايت و هدايت انگليسي‌ها بر سر کار آمد- درصدد اجراي تز اسلام‌زدائي و جايگزيني ارزش‌هاي ليبراليستي در جامعه بود. از مهم‌ترين جلوه‌هاي اين طرح، پديده‌‌ي کشف حجاب بود. براي آماده ساختن زمينه‌ي کشف حجاب، مجلس، در ششم دي‌‌ماه 1307 قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصويب کرد که بر اساس آن، پوشيدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگي، براي مردان الزامي شد. تلاش‌هاي رضاخان، باعث شد تا عده‌اي از زنان غرب‌زده، به‌ويژه زنان درباري و دولتمردان، به صورت بي‌حجاب يا بدحجاب، در مجامع و معابر عمومي ظاهر شوند و مردم نيز تحت تأثير اختناق و ظلم رضاخاني، حساسيت لازم را از خود نشان ندادند. در سال 1313 رضاخان عازم ترکيه شد و با مشاهد‌ي تغييراتي که رژيم لائيک ترکيه به رهبري مصطفي‌‌كمال‌آتاتورک در جهت غربي کردن جامعه‌ي مسلمان ترکيه اجرا کرده بود، تحت تأثير قرار گرفت و شديدتر از گذشته، در راستاي اسلام‌زدائي و به‌ويژه حجاب‌زدائي گام برداشت. در بهمن 1313، در افتتاح دانشگاه تهران، به دختران دستور دادند که بدون حجاب به تحصيل مشغول شوند. اقدامات رضاخان در اين جهت، واکنش و مخالفت‌هاي مردمي را به رهبري روحانيت باعث شد که از مهم‌ترين آنها، مي‌توان به سرکوب قيام مسجد گوهرشاد و کشتار مردم مظلوم اشاره کرد. حدود شش ماه پس از فاجعه‌ي مسجد گوهرشاد، رضاخان با بي‌اعتنائي به علما و مردم، در روز 17م دي 1314 در جشن فارغ التحصيلي دانشسراي مقدماتي دختران در تهران، مقرراتکشف حجاب زنان را به طور آشکار و رسمي اعلام کرد و خود به اتفاق همسر و دخترانش- که بدون حجاب بودند- در اين جشن که به ابتکار علي‌اصغر حکمت، وزير معارف و فراموسونر معروف تشکيل گرديد، شرکت و سخنراني کرد و دوره‌اي سياه براي زنان ايران در تاريخ آغاز گرديد.
شوراي فرهنگ عمومي كشور، سالروز قيام مردم مشهد را عليه كشف حجاب، به عنوان روز عفاف و حجاب نام‌‌گذاري كرده است. قيام مردم مشهد و واقعه‌ي مسجد گوهرشاد در مقابله با كشف حجاب، مصداق بارز مبارزه با منكري است كه هنوز متأسفانه آثار شومش در كشور ريشه كن نشده است. حمله‌ي قزاق‌هاي رضاخاني به مسجد گوهرشاد و مقاومت مردم مشهد نشان از پيشينه‌ي درخشان مردم خطه‌ي خورشيد، در مقابله با تهاجم فرهنگ غرب محسوب مي‌شود.
دعای روز دوم ماه مبارک رمضان:
اللّهمَّ قرِّبنِی فِیه إلی مَرضَاتِکَ و جَنِّبنِی فِیه مِن سَخَطِکَ و نَقِمَاتِکَ و وَفِّقنِی فِیه لِقِرَائَهِ آیَاتِکَ بِرَحمَتِکَ یَا اَرحَمَ الرَاحِمِینَ.
خدایا در این روز مرا به سوی خشنودیت نزدیک کن ومرا در این روز از خشم و انتقامت دور ساز و مرا در این روز برای خواندن آیات قرآن موفق بدار به رحمت خودت ای مهربانترین مهربانان.
