مدیریت استانی کردستان

به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س)کامیاران نشست اخلاقی با حضور سرکار خانم باطمانی مشاور این مدرسه علمیه برگزار شد.

در این نشست شهلا باطمانی استاد اخلاق ومشاور مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س)کامیاران با اشاره به وظایف جوانان در دنیای امروز خاطر نشان کرد: دشمن امروزه از هر راهی وارد می شود تا انقلاب اسلامی ما را از بین ببرد که از جمله ی آنها می توان تضعیف ولایت فقیه، ترویج جدایی دین از سیاست،تضعیف ارگانها و نهادهای قانونی کشور، تضعیف وترور شخصیت روحانیّت و تلاش در جهت جدایی آنها از مردم و به انزوا کشاندن آنها،ایجاد یأس و ناامیدی در میان مردم،حذف نیروهای مخلص انقلاب و امام،ایجاد تفرقه و تشتت در جامعه، تهاجم همه جانبة فرهنگی و رواج فساد و اباحه گری در جامعه، شایعه پراکنی، تضعیف مبانی دینی و…را نام برد.

وی درادامه افزود:این مسایل، از دهها آسیب و خطری است که دشمنان با تمام توان سعی در تضعیف و در نهایت براندازی انقلاب و جمهوری اسلامی دارند.

مشاور مدرسه در ادامه تصریح کرد: به عقیده ما بهترین وظیفه آنست که ضمن هوشیاری و دقت نظر، همه ما حول محور ولی فقیه باشیم و در همه عرصه ها حضوری فعال داشته باشیم. علاوه بر این باید ضمن شناختن این خطرات و آسیبها، راههای برخورد با توطئه دشمنان برای حفظ انقلاب را بدانیم.

وی تأکید کرد:بی شک یکی از بهترین راهکارهای مقابله با توطئه ها آن است که راه و خواسته حضرت امام خمینی (ره) عملی شود. مقام معظم رهبری در این مورد می فرماید: ما نباید بگذاریم نظام اسلامی از ریشه خود «امام» جدا شود.

خانم باطمانی با برشماری وظایف جوانان در دنیای امروز افزود:از وظایف جوانان در دنیای امروز  پافشاری بر اصول و ارزشهای الهی،حفظ ارتباط با خدا و اخلاص در عمل و تعمیق معارف اسلامی ،حفظ وحدت کلمه ،دشمن شناسی و تداوم مبارزه با دشمن و حفظ آمادگی دفاعی ،خسته نشدن و جذب دنیا و راحتی آن نگردیدن ،طرد کامل فرهنگ منحط غربی می باشد.

وی درادامه افزود:رهبر معظم انقلاب راه نجات، صلاح و پیروزی بر دشمنان خبیث را حفظ ارتباط با خدا، توکل بر او، نترسیدن از دشمنان خدا و با همه وجود حمایت و حراست از جمهوری اسلامی            می دانند؛ ایشان می فرمایند: وحدت کلمه، رمز پیروزی ملت ایران در مراحل مختلف بوده است.

مشاور مدرسه در پایان  تأکید کرد: امروزه هدف امریکا و استکبار این است که انقلاب و جمهوری اسلامی و ملت ایران را وادار کند که اعلان نماید از حرف خود و حرف امام برگشته است… امروز هم اگر میخواهید ایران عزیز و سربلند بشود…راهش ایستادگی در مقابل توقعات دشمن است.

وی در پایان گفت: مقام معظم رهبری  می فرمایند: فرهنگ غرب، فرهنگ برنامه ریزی برای فساد است، فرهنگ دشمنی و بغض با ارزشها و درخشندگیها و فضیلتهای انسانی است… جوانان عزیز!‌دشمن روی شما سرمایه گذاری زیادی میکند، حواستان جمع باشد…

رمضان حبل‌المتینی است که همه ما مسلمانان را از هر نژاد، قوم، مذهب و ملیتی به الفت و برادری، محبت و انس دینی فرا ‌می‌خواند و روح ایمان و پرهیزگاری، نیکی و پاکی را در کالبد جامعه اسلامی جاری می‌سازد.
ماه رمضان، ماه آگاهی بیشتر از حقایق هستی است و این هدف در سایه تلاوت قرآن و تدبر در آن به دست می‌آید. ماه رمضان ماه تقویت اراده و آزادی از زنجیرهای درونی است و این آرمان مقدس در پرتو «روزه» دست یافتی است.
ماه رمضان، فرصتی برای دعا و نیایش و شب زنده‌داری است که عشق ملکوتی و اُُنس با محبوب جاودانه را پدید می‌آورد و شهد مناجات و نیایش را در کام انسان می‌ریزد.
در پرتو خورشید درخشان ماه رمضان، سلطه عادت‌ها و غریزه‌ها بر زندگی انسان کاهش می‌یابد، غفلت‌ها زدوده می‌شود. به دلیل هماهنگی با جمع، موانع خودسازی کاهش می‌یابد و اخوت دینی و روح برادری و همدردی با نیازمندان تقویت می‌گردد، تلاوت قرآن و رعایت تقوا، زمینه تعالی و بازگشت به فطرت الهی و زندگی عالی انسان را فراهم می‌سازد.
خودسازی در فرهنگ اهل بیت علیهم‌السلام شامل کنترل تمام رفتارها و گفتارهای انسان در چارچوب دستورات خداست. کنترل اعضاء و جوارح و نفس براساس بایدها و نبایدهای قرآن و سنت، مصداق خودسازی اسلامی و الهی است و روایات مکرری یادآوری کرده است که روزه‌داری، فقط به دستگاه گوارش و خوردن و آشامیدن مربوط نیست، بلکه مهم کنترل انسان بر نفس اماره و مراقبت از روح انسان است.
حلول ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و برکت و غفران و نیایش‌های عارفانه و بندگی خالصانه را به همه شما همکاران صدیق ،اساتید حوزه های علمیه وطلاب گرانقدر تبریک عرض نموده و برایتان قبولی طاعات و عبادات را آرزومندیم.

مدیریت حوزه های علمیه خواهران استان کردستان

باز آمدی به بزم باده نوشان شکیبا که دلارام عاشقان شوی.
باز آمدی که دل بری و جان بیاوری و نسیم صبح صفا در گیسوی مهرخان بیفکنی.
چه مهربان یار و چه نیکو انیس و چه زیبا ندیم منی ای اهل غمزه و اغماض، ای ماه بی مثال!
ندیم بدی بودم و ندیده انگاشتی و باز به سراغم آمدی!
دوباره مرا به میهمانی ملکوت می خوانی و شرم، زبان اجابتم بسته است و بغض حسرت از گذشته ی خویش، راه رهایی از نای بی نوایی ام می کاود.
جفا کردم، از تو وفا دیدم.
دیده به رویت بستم و ابواب عفو به رویم گشودی و عاشقانه سفیر رحمت دلدارمان شدی.
اشک انابه و لهیب دل و التهاب نگاهم ببین و ببخشای و سلام صمیم مرا دوباره پذیر و نامه ی ضیافت از من دریغ مدار!
تو رسول نگار و عشوه ی عرش و کرشمه ی احسان حبیب من و بشارت عنایت اویی.
ای ماه دلارای صائمان، رمضان!
به سراچه ی قلب غریبم خوش آمدی!
مهجوری من از راه فائزین قدر، حرمان هماره من است و دلجویی تو می جویم.
سحرت را دوست می دارم و هلالت بسان ابروی یار است و شبانگاهت عطر نیایش مولادارد.
عطش تو عاشورایی است و صیام، میثاق ما با قیام یاران نینواست.
غروب تو، طلوع فرحت ایمانیان است و خرسندی دوست؛ و طلوعت غروب رذیلت و ریمنی در آفاق انفاس روزه دار.
رمضان، ای موسم غفران و غوغای عفو!
تو ضیافت جمع علی جویان و محفل انس عاشقان مولایی!
عطشناکی ما در رؤیت هلال تو، عطش دیدار امیر عدل و عاطفه، علی (ع) است.
نکهت ولایت از لحظه های آسمانی تو می خیزد و جان را به جنان والیان می خوانی.
عجبا از این ضیافت عظما و محفل زیبا و نشور بی همتا!
اینک آیا بانگ چاووش رحمت را می شنوی؟
مباد از کاروان نیایشگران و نمازگزاران و سخا صفتان جدا افتی و ندیم حرمان و حسرت شوی.
در ماه مهرورزان و در ساحل زیبای ایمانیان، آماده ی آن شو که تن به دریای ناپیدا کرانه ی قدر بسپاری و همپای طاهران در وادی فطر پا گذاری و آنگاه به مدینة الایثار عاشورا رسی.
پروردگارا!
صیام و افطار و سحر و نیایش و نماز و قنوت و سجود و رکوع مان، بهانه ی تماشای یک نگاه ناز توست؛ دریغ مان مدار. تشنه ی آب و گرسنه ی طعام نیستیم.
ما تشنه دیدار توییم ای نور زمین و سماوات!
سیه روییم و در سپیدی بحر عنایت خویش، غسیل مان کن و با دلی پاکیزه بر خوان ضیافت رمضان، اذن جلوس مان ده.
شکرا که انتظاری تلخ به سرآمد و وصل شیرین یار، حاصل شد.
اینک سپیده، غالیه دان عطر نیایش می شود.
عطش رمضان، تذکار عطش عاشوراست.
لب های خشک روزه داران، حسین (ع) را زمزمه می کنند.
تلظی کام تشنگان، شوق وصال دریای ایثار اباالفضل (ع) در ساحل ارادت است.
رمضان، مقدمه ی محرم است.
قدر، دروازه ی شهر نینواست.
صیام، طلیعه ی قیام است و صائمین، طلایه داران سپاه قائم آل یاسین (عج).
در بهار وصل سالکانیم و توفیق حضوری دوباره در حلقه ی صالحان و دلدادگان دلارام یافته ایم و این شایان شکر در آستان خالق است.
دل هایمان را فرش راه یار می کنیم و با سوز عاشقانه و ترنم واژه های زلال وحی، قدوم بهار یاران و فصل وصل بهاری دلان را خوشامد می گوییم.
در ماه قربت و غفران، حجاب های ظلمت و نور، زدوده شده، جمال بی مثال نگار در رواق دیدگان دلدادگان، هویدا خواهد شد. بیایید حضورمان در میهمانی خدا را باور کنیم، غبار خود از خود بروبیم و در جریده ی رمضان ثبت نام کنیم.
یاران رمضان و یاوران عاشورا!
گوارایتان باد خوشگواری ضیافت نور.
ای میهمانان ملکوت! التماس دعا.

رمضان اسمی از اسماء الهی می باشد و نباید آن را به تنهایی ذکر کرد مثلا ً بگوییم رمضان آمد یا رفت، بلکه باید گفت ماه رمضان آمد، یعنی ماه را باید به اسم اضافه نمود. در این زمینه هشام بن سالم از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) نقل روایت می نماید و می گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابی جعفر امام باقر (علیه السلام) بودیم، پس سخن از رمضان به میان آوردیم. امام علیه السلام فرمود: نگویید این است رمضان و نگویید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامی از اسماء الله است که نمی رود و نمی آید که شی ء زائل و نابود شدنی می رود و می آید، بلکه بگویید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید در تلفظ به اسم، که اسم، اسم الله می باشد، و ماه رمضان ماهی است که قرآن در او نازل شده است و خداوند آن را «مثل» و «عید» قرار داده است همچنانکه پروردگار بزرگ، عیسی بن مریم (سلام الله علیه) را برای بنی اسرائیل مثل قرار داده است، و از حضرت علی بن ابی طالب (علیه السلام) روایت شده که حضرت فرمود: شما به راستی نمی دانید که رمضان چیست (و چه فضائلی در او نهفته است!)

واژه رمضان و معنای اصطلاحی آن
رمضان از مصدر «رمض» به مفهوم شدت گرما و تابش آفتاب بر رمل… معنا شده است. انتخاب چنین واژه ای به راستی از دقت نظر و لطافت خاصی برخوردار است چرا که سخن از گداخته شدن است و شاید به تعبیری دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بی امانش، زیرا که رمضان ماه تحمل شدائد و عطش می باشد، عطشی ناشی از آفتاب سوزان یا گرمای شدید روزهای طولانی تابستان و عطش دیگر حاصل از نفس سرکشی که پیوسته می گدازد و سوزشش به راستی جبران ناپذیر است. در مقایسه این دو سوزش، دقیقا ً رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب، تشنه تر می گردد وهرگز به یک جرعه بسنده نمی کند و پیوسته آدمی را در تلاش خستگی ناپذیر جهت ارضای تمایلات خود وا می دارد.
منابع :
1- بحار الانوار، جلد 96، ص 376، طبع اسلامیه
2- بحار الانوار، ج 96، ص 377، طبع اسلامیه

تصاویری از حضرت آیت الله خامنه‌ای در دوران پس از ترور و نقاهت ایشان

چهار پنج روز از عزل بنی‌صدر در سال 1360 می‌گذشت؛ جنگ با عراق و شورش منافقین بعد از اعلام جنگ مسلحانه با جمهوری اسلامی، بحث داغ محافل بود. آیت‌الله خامنه‌ای كه از جبهه‌ها برگشته و خدمت امام رسیده بودند، بعد از دیدار، طبق برنامه‌ی شنبه‌ها، عازم یكی از مساجد جنوب‌شهر برای سخنرانی بودند.

خودرو حامل آیت‌الله خامنه‌ای كه از جماران حركت می‌‌كرد، آن روز مهمان ویژه‌ای داشت؛ خلبان عباس بابایی كه می‌خواست درد دل‌هایش را با نماینده‌ی امام در شورای عالی دفاع در میان بگذارد. آن‌ها نیم‌ ساعت زودتر از اذان ظهر به مسجد ابوذر رسیدند و گفت‌وگوشان را در همان مسجد ادامه دادند.‌

نماز ظهر تمام شد و آقا رفتند پشت تریبون؛ نمازگزاران همان‌طور منظم در صفوف نماز نشسته بودند. پرسش‌های نوشته‌ی مردم را به سخنران می‌دادند، اگرچه بعضی از پرسش‌ها تند و حتی گاهی بی‌ربط بود.

آقا در سخنرانی مقدمه‌ای ‌چیدند تا به این‌جا ‌رسیدند كه: «امروز شایعات فراوانی بین مردم پخش شده و من می‌خواهم به بخشی از آن‌ها پاسخ بدهم«.

در این زمان بین جمعیت ضبط صوتی دست به دست شد تا رسید به جوانی با قد متوسط و موهای فری و كت و پیراهن چهارخانه و صورتی با ته‌ریش مختصر كه آن روزها كلیشه‌ی چهره‌ و تیپ خیلی از جوان‌ها بود. خودش را رساند به تریبون، ضبط را گذاشت روی تریبون؛ درست مقابل قلب سخنران. دستش را گذاشت روی دكمه‌ی Play. ، شاسی تق تق صدا كرد و روشن نشد؛ مثل حالت پایان نوار، اما او رفت.

یك دقیقه نگذشت كه بلندگو شروع كرد به سوت كشیدن، آقا همین‌طور كه صحبت می‌كردند، گفتند: «آقا این بلندگو را تنظیم كنید.» بعد خودشان را به سمت چپ كشیدند و از پشت تریبون كمی عقب آمدند و به صحبت ادامه دادند: «در زمان امیرالمؤمنین، زن در همه‌ی جوامع بشری -نه فقط در میان عرب‌ها- مظلوم بود. نه می‌گذاشتند درس بخواند، نه می‌گذاشتند در اجتماع وارد بشود و در مسائل سیاسی تبحر پیدا بكند، نه ممكن بود در میدان‌های… و انفجار«….!

آنچه پیش روی شماست تصاویری از حضرت آیت الله خامنه‌ای در دوران پس از ترور و نقاهت ایشان می‌باشد.

آیت الله خامنه ای در بیمارستان در دوران نقاهت پس از ترور ایشان

آیت الله خامنه ای در بیمارستان در دوران نقاهت پس از ترور ایشان

شهید محمد علی رجایی در عیادت از آیت الله خامنه ای

آیت الله خامنه ای در بیمارستان در دوران نقاهت پس از ترور ایشان

مسجد ابوذر تهران؛ محل سخنرانی آیت الله خامنه ای

انتقال آیت الله خامنه ای به بیمارستان پس از ترور