مدیریت استانی کردستان

به گزارش معاون محترم آموزش مدرسه علمیه حضرت زینب (س) شهرستان سریش آباد سرکار خانم  انتظاری تبلیغات جهت پذیرش حوزه های علمیه خواهران همزمان با مدارس علمیه سراسر کشور در این مدرسه علمیه آغاز گردیده است.

سرکار خانم ملاولی مدیر محترم مدرسه علمیه زینب کبری (س) سریش آباد خاطر نشان کرد :
تبلیغات گسترده در راستای پذیرش حوزه های علمیه در این شهرستان آغاز گردیده وبه نحو مطلوب واحسنت اقداماتی در این راستا در ایام تبلیغات پذیرش طلبه صورت می پذیرد.از جمله این اقدامات ثبت نام در این مدرسه علمیه به صورت اطلاعیه در نماز جمعه هرهفته شهر اعلام می شود

ایشان همچنین در ادامه افزمودند:تبلیغات توسط ائمه جماعات در مدارس انجام می شود وپخش بروشور ویژه پذیرش حوزه علمیه خواهران در سطح شهر جهت جذب حداکثری داوطلبین پذیرش انجام شده است وی در ادامه افزود : تبلیغ در دبیرستان های شهر واطلاع رسانی به دانش آموزان در دست اقدام این مدرسه علمیه است.

خوب می گویید چگونه به این آقا پسر اعتماد کنم؟؟؟؟ در اصل طور به ظاهر مذهبی و معتقد ایشان اعتماد کنم و بدانم اخلاق و اعتقادات ظاهری و باطنی او یکی است؟؟ می گویید فلانی هم مذهبی بود ولی ما از او چنین و چنان دیدیم…

 این روزها اطرافم و در بین دوستان و همکارانم می بینم که وقتی پسری با ظاهری مذهبی برای خواستگاری به خانه دیگران می روند، با سختگیری های بسیاری روبرو می شوند.

اکثر سخت گیری هایی که به امور مالی برمیگردد، از شغل و درآمد کافی گرفته تا خانه و ماشین…

و معمولا این داستان در موضوع مهریه سرباز میکند، مستقیم یا غیرمستقیم. البته با بهانه ای بسیار جالب و قابل توجه، که دوست دارم در این مطلب خیلی ساده و حدیث محور آن را پاسخ دهم.

* بهانه به زبان های مختلف:
- دختر نیاز به پشتوانه دارد و مهریه پشتوانه دختر خانم هاست
- در این جامعه که نمی شود به هرکسی اعتماد کرد دختر باید پشتوانه ای قوی داشته باشد
- عروس یا دختر قبلی یا دخترخاله دایی عموی دخترمان مهرش این میزان است و مگر ارزش دختر ما از او کمتر است….. و بسیار بهانه های دیگر  

اما در این مطلب به دوتا موضوع بالا بپردازم: آیا پسری که قرار است تمام جوانی و عمر و حتی سلامتی خویش را برای کار و جهاد برای آسایش خانواده اش صرف کند نیاز به چنین دستبندهایی دارد که نکند خطا کند؟

آهان! دقیقا همان سوالی را می خواهم جواب دهم که در ذهن شما بعد از خواندن جمله بالا به ذهن تان رسید! اینکه همه ی پسرها که اینطور نیستند، این همه تجربه تلخ در اطراف ما به شکل های مختلف هست!

جواب به راحتی در این سه حدیث نهفته است، حدیث ها را با توضیحی خیلی کم، ذکر می کنم تا شما خواننده گرامی آنرا جمع بندی کنید، مطمئن هستم جمع بندی شما می شود دقیقا همان پاسخی که من میخواهم بدهم.

پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) : وقتی کسی که به خواستگاری می آید و اخلاق و دین اش مایه رضایت است به او زن دهید که اگر چنین نکنید ، فتنه و فساد زمین را پر خواهد کرد (نهج الفصاحه ، ح۲۴۷)

پیامبراکرم( َص )می فرمایند:
«هرگاه خواستگاری آمد که در مورد دین و اخلاقش ، او را می پسندید، جواب رد به او ندهید.»


خوب می گویید چگونه به این آقا پسر اعتماد کنم؟ در اصل طور به ظاهر مذهبی و معتقد ایشان اعتماد کنم و بدانم اخلاق و اعتقادات ظاهری و باطنی او یکی است؟ می گویید فلانی هم مذهبی بود ولی ما از او چنین و چنان دیدیم…

در پاسخ امام علی(ع) در این باره می‌فرماید: «إِنَّ الْحَقَّ لا یعرَفُ بِالرِّجالِ، اِعرفِ الْحقَّ تَعرِف أهلَهُ؛ حق به شخصیت‌ها شناخته نمی‌شود. خودِ حق را بشناس تا پیروان آن را بشناسی» («مجمع البیان»، ج ۱، ص ۲۱۱)

دقت کنیم که در این حدیث، سنگ محک، حق است و نه دیگرانی که شاید ظاهری مذهبی داشته اند و حتی شاید فقط دعای مذهبی بودن. چه خوب است معیار حق واقعی باشد و افراد را با خودشان و حق محک بزنیم.

مطمئنا اگر روزی خانواده هایی که دختران دم بخت دارند، اینگونه و با چنین معیاری و با چنین شناختی از حق تصمیم بگیرند دختر خود را همسر دهند، بسیار از سخت گیری های حال حاظر، چه در خانواده های بسیار مذهبی و چه در خانواده های کمتر مذهبی؛ کاسته خواهد شد. چون بهانه دقیقا یکی است، همان که قبلا ذکر شد.

صحبت از همان معیاری می کنم که در آن از قول خداوند کریم وعده رزق و روزی برای زوج های جوان و فرزندان شان داده شده است، همان معیاری که در آن از پسندیده ترین کارها فراهم کردن وسایل ازدواج جوانان است.

در پایان هم حدیثی برای آرامش قلب آن پدر و مادرهای دلسوز عرض کنم تا انشاءالله خوب بر قلب و جانشان احساس آرامش کنند:

امام حسن (ع) می فرمایند: زوجّها من رجل تقی، فانّه إن أحبها اکرمها و إن أبغضها لم یظلمها. دختر خود را به ازدواج جوان متقی و پرهیزگار در آور؛ زیرا چنین شوهری اگر همسر خود را دوست بدارد، او را مورد اکرام و احترام قرار می‌دهد و اگر هم احیانًا بر او خشمناک شود زن را مورد ظلم و اذیت قرار نمی‌دهد.

و چه چیزی بهتر از چنین پشوانه های قوی و معتبری که خداوند کرم و معصمومین علیهما السلام آن را ضمانت کرده اند…

غیرت و حمیت صفتی است که در مرتبه بسیار بالا قرار دارد؛ انسان غیور مورد علاقه و محبت پروردگار است زیرا که در برابر فحشاء و بی بندباری زن و فرزند و جامعه بی تفاوت نمی باشد.
غیرت یکی از صفات و ویژگی‌های طبیعی انسان است. هر کس به صورت غریزی و فطری از آن برخوردار است.

غیرت عبارت است از تنفر طبیعی انسان از مشارکت دیگران در چیزی که محبوب او است.(۱) وجود این صفت باعث آن می‌شود که آدمی از آنچه که دوست می‌دارد و یا وظیفه محافظت از آن بدو سپرده شده است، نگاهبانی نماید.

غیرت

قال علی علیه السلام : غَیْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ وَغْیْرَةُ الرَّجُلِ إیمَانٌ.(۲) غیرت زن كفر است، و غیرت مرد ایمان.

شاید در نگاه اول، نتوان دریافت که مراد آن حضرت از بیان این کلمات چه بوده و تصور نمود که چنین کلامی، نشانگر دیدگاه تبعیض آمیز اسلام و پیشوایان دینی نسبت به زنان می باشد، اما با کمی دقت، چنین تصوری از بین خواهد رفت.

با بررسی سخن عرب زبانان، به این نکته پی خواهیم برد که آنان واژه “غیرت” را در مواردی به کار می گیرند که حساسیت و عکس العمل شدیدی نسبت به موضوعی پدید آید.ضمناً باید توجه کرد که ایمان و كفر به دو مرحله اعتقادی و عملی تقسیم می شود ، ممكن است فردی به لحاظ اعتقادی ، مطلبی را پذیرفته باشد اما به جهت عملی به لوازم آن پایبند نباشد لذا در اینجا دچار كفر عملی خواهد شد كه این كفر به معنی كفر اعتقادی نیست اما انسان مومن و مسلمان ملزم است كه میان اعتقاد و عمل، ملازمه ایجاد كند. منظور از «کفر» در روایاتی مانند این حدیث «غیرت زن کفر است» کفر عملی می باشد.

در روایات اسلامی آمده است که خدای تعالی دارای صفت غیرت است . انسان‌های غیور را دوست دارد. به دلیل وجود همین صفت بود که کارهای زشت را حرام نموده است.«قال الصادق(علیه السلام): ان الله غیور یحب کل غیور و من غیرته حرم الفواحش ظاهرها و باطنها».(۳)

قال علی علیه السلام :”وَإِیَّاكَ وَالتَّغایُرَفِی غَیْرِ مَوْضِعِ غَیْرَةٍ، فَإِنَّ ذلِكَ یَدْعُوالصَّحِیحَةَ إِلَى السَّقَمِ، وَالْبَرِیئَةَ إِلَى الرِّیَبِ“(۴) بر حذر باش از اینكه در غیر جائیكه باید غیرت به‏خرج داد اظهار غیرت كنى،(كه نشانه سوء ظن تو نسبت‏به او باشد)زیرا اظهار بى اعتمادى و سوء ظن،زنان را به ناپاكى،و بی گناهان را به آلودگى‏ سوق مى ‏دهد.

غیرت صفتی است که مردها لازم است تحصیل کنند تا نسل ها حفظ شود. اما زنان بالفطره به حفظ نسل علاقه دارند. احتیاج به پاسبانی به نام غیرت ندارند. امام علی (علیه السلام) نه غیرت صحیح بانوان را مورد انتقاد قرار داده و نه بر غیرت نادرست مردان، مهر تأیید می نهد

امام علی (علیه السلام) در این سخنان، به نکته روان شناسی مهمی اشاره کرده و حساسیت های بی مورد برخی مردان را که به بهانه غیرت ورزی، همسران خود را از هرگونه فعالیت اجتماعی باز می دارند، مورد انتقاد قرار داده است.

وقال علی علیه السلام : ” قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَصِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ، وَشَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنَفَتِهِ،عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَیْرَتِهِ“(۵) اندازه هر كس به اندازه همت او است.و صداقت هر كس به اندازه‏شخصیت او است.و شجاعت هر كس به اندازه زهد و بى‏اعتنائى او(بارزشهاى‏مادى)است.و عفت هر كس به اندازه غیرت او است.

غیرت دینی خود نعمت ارزشمندی است که نصیب همه کس نشود، بسیاری از اشخاص هستند که اگر به ناموس و مقدسات مذهبشان هتاکی شود کوچکترین عکس العملی از خود نشان نمی دهند و مانند مردگان بی حرکت و بدون احساس از کنار آن می گذرند.

انواع غیرت

غیرت بر دو قسم است:

۱-غیرت در مورد دین و دینداری؛ ۲- غیرت نسبت به ناموس.

غیرت درباره دینداری این است که انسان در برابر اهانت به دین و یا عمل نشدن به دستورهای دین دلسوزی کند. نسبت به آن بی اعتنا نباشد. برای حفظ ارزش‌های اسلامی و رشد و گسترش آن در جامعه بشری کوشش نماید. امر به معروف و نهی از منکر را که از وظایف مهم اسلامی است،‌ ترک نکند.در تاریخ گذشته خاصه در زندگانی شیعیان و دوستداران مکتب اهل بیت علیهم السلام غیرت دینی را به خوبی می توان مشاهده کرد که اکثراً به جرم غیرت نسبت به معتقدات و مقدسات خود در حبس ها و شکنجه ها به سر می بردند و یاسر به دار می شدند.

غیرت در مورد ناموس به این است که بر محافظت زن و دختر و خواهران خود بکوشد؛ از بیرون رفتن بی جهت آنان جلوگیری کند؛ از مناظر شهوت آلود منع کند؛ از پوشیدن لباس نازک و تن نما آنان را بر حذر دارد؛ آنان را از گفتگو با نامحرمان منع کند. همواره سفارش به تقوا و حفظ حجاب نماید، تا آبروی خانوادگی و اجتماعی ‌آنان محفوظ بماند.

کلام آخر:

غیرت صفتی است که مردها لازم است تحصیل کنند تا نسل ها حفظ شود. اما زنان بالفطره به حفظ نسل علاقه دارند. احتیاج به پاسبانی به نام غیرت ندارند. امام علی (علیه السلام) نه غیرت صحیح بانوان را مورد انتقاد قرار داده و نه بر غیرت نادرست مردان، مهر تأیید می نهد.

پی نوشت ها:

۱-مجمع البحرین، ج۳، ص۳۴۶.

۲-نهج البلاغه ،حکمت ۱۲۴

۳- میزان الحکمه ح۱۵۲۶۳.

۴-نهج البلاغه،نامه ۳۱

۵-همان،حکمت

به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهرا(س)قروه نشست هم اندیشی بررسی مشکلات طلاب با حضورمدیر و اساتید ومشاور مدرسه علمیه الزهرا(س)قروه دراین مدرسه برگزار گردید.
سرکار خانم عبدی مدیر مدرسه علمیه الزهرا(س)قروه خاطر نشان کرد: در این جلسه به بررسی مشکلات تحصیلی طلاب پرداخته شده است.
وی در ادامه افزود: در این میان در رابطه با مشکلات  تحصیلی طلاب مشروطی و تصمیم گیری در زمینه ادامه تحصیل ایشان با مشورت اساتید تصمیماتی اتخاذ گردید.
وی اظهار امیدواری کرد که با پیگیری مجدانه و دلسوزانه اساتید ومشاور مدرسه که در برنامه های اجرایی مدیراین مدرسه می باشد بسیاری از مشکلات تحصیلی طلاب مرتفع گردد.

*آیا اگر از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، امام زمان(عج) به ما سر می‌زند؟
قطعا گناه کردن، مهم‌ترین علت محرومیت از عنایات امام زمان(عج) است، امام مهدی (عج) نیز در توقیع شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: «ما را از ایشان(شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می‌رسد و ما آن را ناخوش می‌داریم و از ایشان نمی‌پسندیم».
آیت‌آلله بهجت نیز بیان فرموده‌اند: اگر بفرمایید چرا به آن حضرت دسترس نداریم، جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستند؟ او به همین از ما راضی است؛ زیرا «اورع الناس من تورّع عن المحرمات»؛ پرهیزکارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد، ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.
بنابراین اگر ما از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، به مقامی می‌رسیم که غیبت و حضور برایمان فرقی ندارد، امام سجاد(ع) به ابوخالد کابلی می‌فرماید: «ای ابوخالد! به درستی که مردم زمان غیبت حضرت مهدی(عج) آنان که معتقد به امامت هستند و در انتظار ظهور او به سر می‌برند، با فضیلت‌ترین مردم همه زمان‌ها هستند؛ به دلیل اینکه خداوند متعالی عقل و فهمی به آنان عنایت کرده که غیبت در نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است».
از این رو، در حدیث دیگری امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم(عج) شود؛ باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول شود».
بنابراین اگر کسی ترک گناه کند و منتظر امامش باشد، از یاران واقعی حضرت به شمار می‌آید، آن‌گاه اگر بزرگترین توفیق الهی او را دریابد، غیبت و و ظهور حضرت برایش تفاوت نخواهد داشت

*آیا دیدن امام زمان(عج) دارای شرایط خاصی است و نصیب هر کسی می‌شود؟ و آیا ندیدن آن حضرت مصلحتی دارد؟
دیدن امام زمان(عج) در عصر غیبت کبری امکان داشته و اگر کسی توفیق یابد، سعادت بزرگی نصیبش شده است، اما همه سعادت این نیست که انسان شبانه‌روز تلاش کند و خواهان دیدن امام باشد، البته دیدن حضرت سبب نمی‌شود که انسان گناه نکند؛ زیرا برخی انسان‌های معاصر دیگر امامان(ع) با وجد دیدن امام معصوم باز هم گناه می‌کردند و حتی گاهی با آنها مخالفت می‌کردند.
دیدن حضرت تأیید بر کردار درست انسان نیست؛ اگر چه نصیب هر کس نمی‌شود، ندیدن حضرت هم دلیل بر خرابی اعمال نیست، بسیاری از بزرگان، علما و مجتهدان، امام زمان(عج) را ندیدند، ولی چه بسا افرادی که مسلمان هم نبودند، ولی چون به مقام اضطرار رسیدند، حضرت از آنها دست‌گیری کرده و از این جهت امام را دیده باشند.
مهم این است که اگر ما او را نبینیم، او ما را می‌بیند و همین اعتقاد برای ترک گناه کافی است.
احمد ‌بن حسن بن ابی‌صالح خجندی، مدتی در جست‌وجوی امام زمان(عج) شهرها را می‌گشت و بسیار جدی بود و اصرار داشت که به حضور آن حضرت مشرف شود، عاقبت نامه‌ای از طریق حسین‌بن روح به این مضمون برای حضرت مهدی(عج) نوشت: «دل من، شیفته جمال تو گشته و همواره در فحص و طلب تو می‌کوشم، تمنا دارم جوابی مرحمت فرمایید که قلب من ساکن شود و دستوری در این باره فرمایید».
جواب آمد: «هر کس در خصوص من جست‌وجو و تجسس کند، مرا می‌طلبد و هر کس مرا بیابد، به دیگران بنماید و هر کس مرا به دیگران بنماید، مرا به کشتن دهد و هر کس مرا به کشتن دهد، مشرک شود».
بنابراین احتمال دارد که به صلاح ما نباشد آن حضرت را ملاقات کنیم، چه بسا دیدار حضرت مایه عجب، تکبر و خودپسندی ما شود که خود مایه هلاکت انسان است

*چرا افراد هنگام ملاقات امام را نمی‌شناسند؟
زیرا غیبت که به معنای ناشناس بودن حضرت است، اقتضا می‌کند که دیگران حضرت را نشناسند، پس نشناختن حضرت در چنین ملاقات‌هایی طبق قانون غیبت بوده و دلیل نمی‌خواهد؛ زیرا ایشان در حال غیبت‌اند و نباید غیبت و ناشناس بودن، به ظهور و شناسایی تبدیل شود.
در عین حال با اینکه در زمان غیبت به دلایلی که موجب غیبت شده، امام مهدی(عج) باید از دیده‌ها مخفی باشند، ممکن است کسانی که مشکل بزرگی دارند یا به مقامات معنوی عالی دست یافته‌اند، به محضر آن حضرت شرف‌یاب شوند.
البته این شرف‌یابی می‌تواند متفاوت باشد، برخی حضرت را می‌بینند ولی نمی‌شناسند؛ گروهی می‌بینند و می‌شناسند و حضرت هم با آنان سخن می‌گوید؛ برخی او را می‌بینند و می‌شناسند و اجازه می‌یابند که با ایشان سخن بگویند، این تفاوت‌ها به دلیل اختلاف درجات معنوی افراد است.
در هر حال دلیل اینکه افراد کمی هنگام ملاقات، آن حضرت را می‌شناسند، آن است که شایستگی دیدن همراه با شناخت، در افراد کمی وجود دارد

به همت معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهرا(س)قروه جلسه دفاعیه4 تن از طلاب مدرسه الزهرا(س) قروه در این مدرسه علمیه بر گزار شد.
خانم عبدی مدیر مدرسه علمیه الزهرا(س)قروه با اشاره به برگزاری جلسه دفاعیه تحقیق پایانی در این مدرسه تصریح کرد:جلسه دفاعیه تحقیقات پایانی 4تن از طلاب دراین مدرسه برگزار شد.
وی در ادامه افزود:در این جلسه خا نمها زهرا جباری،با موضوع قرآن ومدیریت اجتماعی با راهنمایی خانم ملاولی
نر کس ملاولی با موضوع تأثیر تشویق والدین در گرایش فرزندان به نماز با راهنمایی خانم منتشلو
زهرا ملا ولی با موضوع فراماسونری با راهنمایی خانم ملاولی
خانم سمیرا رضایی با موضوع نقش زن درشخصیت معنوی فرزند با راهنمایی خانم ملاولی از تحقیق خود دفاع کردند.
استادداور این جلسه حجت الاسلام صفی زاده بود.و در آخر، در طی این چند سال از میان تحقیق پایا نی، خانمها سمیرا رضایی ونر گس ملاولی نمره 20را کسب نمودند. و نظر استاد داور جلسه بر این بود که تحقیق خانم نر گس ملاولی با مو ضوع (تا ثیر تشویق والدین در گرایش فرزندان به نماز) به عنوان اثر پژو هشی چاپ شود.

*رؤیت حضرت به چند طریق امکان دارد و تشخیص صدق و کذب آن چگونه است؟
رؤیت حضرت در عصر غیبت کبرا به سه صورت ممکن است:
الف) در عالم خواب؛
ب) در حال مکاشفه؛
ج) در حال بیداری.
که در حال بیداری از نظر کیفیت و نحوه دیدار سه گونه دارد:
1 ـ دیدار با حضرت با عنوان غیرحقیقی؛ به گونه‌ای که دیدار‌کننده هنگام ملاقات و بعد از آن، هیچ گونه توجهی به شخص حضرت ندارد و ایشان در این دیدار، فردی عادی و ناشناس تلقی می‌شود، این رؤیت ممکن است برای بسیاری از افراد به طور تصادفی و ناشناس رخ دهد و حضرت با افراد برخورد داشته باشد، ولی هرگز او را نمی‌شناسند.
2ـ دیدار حضرت همراه با شناخت؛ یعنی شخص دیدار کننده حضرت را به هنگام دیدار بشناسد، این نوع رؤیت، بسیار اندک و انگشت شمار است؛ زیرا چنین رؤیتی با فلسفه غیبت منافات دارد و در عصر غیبت، اصل بر این است که حضرت از چشمان مردم پنهان باشد، مگر در مواردی که مصلحت مهم‌تری اقتضا کند و حضرت بنا به مصالحی خود را بشناساند که این نوع دیدار فو‌ق‌العاده اندک است؛
3ـ رؤیت حضرت در حال غفلت از حضور امام، یعنی شخص حضرت مهدی(عج) را ملاقات می‌کند، ولی در آن حال به حضور حضرت توجهی ندارد و وی را فردی عادی می‌پندارد، اما پس از ملاقات با توجه به دلایل و شواهد موجود، یقین پیدا می‌کند که وی امام عصر(عج) بوده است.
بیشتر تشرفاتی که در کتاب‌ها نقل شده است، از این نوع است و نشناختن نیز یا به دلیل غفلت شخص دیدار کننده در آن حال است و یا به دلیل اینکه حضرت در او تصرفات تکوینی و ولایی کرده و اجازه شناخت را به وی نمی‌دهد؛ ولی بعد از جدایی، از قراین دیگر قطع پیدا می‌کند که وی امام بوده است.
اما تشخیص صدق و کذب چنین رؤیت‌هایی، به دلیل یقینی و صدق گوینده نیاز دارد، چنین ادعاهایی از افراد ناموثق و بی‌تقوا پذیرفتنی نیست و اصل بر تکذیب مدعی چنین دیدارهایی است، مگر اینکه به صحت گفتار وی یقین داشته باشیم.